Dawna Dąbrowa

Ostatnio dodane

197 / 253« Pierwsza ‹ Poprzednia 195 196197198 199 Następna ›Ostatnia »

Opłata za pogrzeb

Opłata za pogrzeb – dokument po niemiecku z 11 grudnia 1943. Warto zwrócić uwagę na pieczątkę w gotyckim stylu: Dombrowa O/S.

Tłumaczenia podjęła się Małgorzata Lehmann – serdeczne podziękowania za poświęcony czas.

Friedhofsamt    Urząd Cmentarny   Dombrowa O/S, am 11.Dez.1943
Friedhofsverwaltung Administracja cmentarza Dombrowa O/S, dn. 11. grudnia 1943
Aktenz. Sygnatura akt

Rechnung Rachunek
für dla

I. Erdbestattung pochówek ciała do ziemi
1.    Wahlgrabstelle (Nutzungszeit 40 Jahre) wybrane miejsce grzebalne (okres użytkowania 40 lat)
2.    Familiengrabstelle (Nutzungszeit 40 Jahre rodzinne miejsce grzebalne (okres użytkowania 40 lat
3.    Reihengrabstelle szeregowe miejsce grzebalne
4.    Kinderreihengrabstelle dziecięce szeregowe miejsce grzebalne
II. Aschenbeisetzung pochówek prochów
1.    Aschenwahlstelle (Nutzungszeit 40 Jahre) wybrane miejsce pochówku prochów (okres użytkowania 40 lat)
2.    Aschenreihenstelle (Nutzungszeit 10 Jahre) szeregowe miejsce pochówku prochów (okres użytkowania 10 lat)

III. Sonstige Gebühren pozostałe opłaty
1.    Bestattungsgebühren opłaty pogrzebowe
2.    Ausschmückung des Grabes przystrojenie grobu
3.    Benutzung der Leichenhalle (Kapelle) użytkowanie kostnicy (kaplicy)
4.    Ausschmückung der Leichenhalle (Kapelle) przystrojenie kostnicy (kaplicy)
5.    Grabanfertigung wykonanie grobu

Grabnummernstein kamienna tabliczka z numerem grobu

Um Einzahlung dieses Betrages innerhalb 10 Tagen an die Gemeinde-Stadtkasse wird ersucht.
Prosimy o uiszczenie powyższej kwoty w ciągu 10 dni w kasie miasta – gminy.

Im Auftrage z upoważnienia
(Unterschrift) (podpis)

Quittung pokwitowanie
……… RM erhalten ………….. marek niemieckich otrzymałem
Dombrowa O/S am ………….. Dombrowa O/S dnia

Friedhofsamt Urząd Cmentarny
Im Auftrage z upoważnienia

E.T.Nr. ………. Nr ewidencyjny

Bestellnr. …. Rechnung der Friedhofsverwaltung – Nachdruck verboten – Deutscher Gemeindeverlag GmbH, Berlin
nr zamówienia…. rachunek administracji cmentarza – przedruk zabroniony – Niemieckie Wydawnictwo Gminne Sp. z o.o., Berlin

Podziękowania dla Szymona Hnatowa za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
KS Zagłębianka

Zdjęcie przedstawiające dąbrowską drużynę KS Zagłębianka opisane jako:

KS Zagłębianka Dąbrowa Górnicza – rok 1971
(5. miejsce w lidze okręgowej)

Górny rząd: trener Maksymilian Macuga, asystent trenera Mirosław Szygulski, Jan Martynus, Kazimierz Dworak, Zdzisław Dera, Bonifacy Bijak, Jan Grobelny, Jerzy Trzewiczek, Rudolf Luboń, kapitan drużyny Ryszard Wójcik, kierownik drużyny Tadeusz Godzicz; dolny rząd: Stefan Rygalik, Jerzy Kryza, Andrzej Łaptos, Franciszek Szwiec, Tadeusz Musiał, Edward Morawiec, Stanisław Sołtysiak, Witold Golański.

Fotografia została wykonana na stadionie klubu w Dąbrowie Górniczej.

Podziękowania dla Dawida Zegana za udostępnienie swojej kolekcji.

Więcej
Bilet ze stacji Dąbrowa Górnicza Gołonóg

Historyczny już bilet… Nie tylko ze względu na fakt, że pochodzi z 2001 roku. Dworzec w Gołonogu niestety jest nieczynny. Okna i wejścia zamurowane. Chyba już nigdy nie będzie pełnił dawnej funkcji…

Podziękowania dla Dawida Zegana za udostępnienie swojej kolekcji.

Więcej
Kobieta, która chciała zabić

Fotografia z czasopisma: „Tajny Detektyw” nr 34, 17.8. 1934 – „Kobieta, która chciała zabić… Stanisława Jurczykowa prowadziła sklep w Strzemieszycach przy ulicy Sławkowskiej 145. Planowała zabójstwo męża. Opłaciła miejscowego złodzieja, Tadeusza Kozła.

Treść artykułu:

Sosnowiec (od naszego korespondenta).

Sklep spożywczy przy ulicy Sławkowskiej 145 w Strzemieszycach, a w nim urodziwa młoda właścicielka Stanisława Jurczykowa. Od rana do wieczora w sklepie panuje ruch, a pieniądze napływają do kasy, którą głównie rozporządza szefowa.

Od pewnego czasu na obliczu Jurczykowej zjawia się dziwny grymas, a na czole zmarszczki zadumy. W mózgu rodzi się szatański plan. Pod maską urody kryje się kobieta-potwór, która chce zgładzić dla swej wygody starszego od siebie męża hutnika, pracującego w Katowicach.

Trójkąt małżeński istnieje od dłuższego czasu, ale Jurczyk, człowiek spokojny, zrównoważony, lecz naiwny, nie widzi niebezpieczeństwa, które mu grozi. Przeczuwa, że wybujały temperament młodej żony może ją rzucić w objęcia innego, młodszego od siebie, lecz nie przypuszczał, że uczyni z niej zbrodniarkę.

Jurczykowa, zajęta w dzień w sklepie, lubiła się wieczorami zabawić i wnet znalazła sobie przyjaciela, z którym nawiązała bliższe stosunki. Był nim niższy funkcjonariusz kolejowy, pracujący w Sosnowcu, ale mieszkający w Strzemieszycach. Ten trzeci w trójkącie, p. B. bardzo często bywał u Jurczyków, a złośliwcy uważali go za przyjaciela domu. Na ten temat krążyły oddawna różne wersje, które wreszcie dotarły do męża Jurczykowej.

Plan zbrodni.

Zaczyna się ostry konflikt małżeński. Zdradzany mąż robi niewiernej żonie wymówki; dochodzi do ostrej wymiany słów, wreszcie, aby przeciąć łańcuch plotek, zdobywa się na stanowczy krok i wypowiada dom domniemanemu przyjacielowi. W Jurczykowej odzywa się demon. Nie może pogodzić się z myślą, że trzeba zerwać z przyjacielem. Postanawia pozbyć się męża za wszelką cenę, by mieć tamtego przy sobie.
Pozbyć się męża! Ale jak? I tu objawia się dwoistość natury kobiecej! Potrafi ona być najczulszą żoną i matką, ale potrafi też być potworem w ciele ludzkiem. Taką właśnie staje się Jurczykowa.
Korzystając z dostępu do kasy sklepu, postanawia kupić sobie zbrodniarza, by zachować swe ręce czysta. Co za ironja!

W celu wykonania swego zamiaru zwraca się ona do znanego złoczyńcy ze Strzemieszyc, Tadeusza Kozła, który za sowitem wynagrodzeniem ma dostarczyć jej trucizny dla niewygodnego męża. 500 złotych – oto cena za głowę Jurczyka.

Kozioł, chociaż był złodziejem z zawodu, postanowił podejść Jurczykową i wzamian za truciznę, przyniósł jej wyciąg czosnkowy. Kobieta potwór triumfuje. Za kilka dni będzie wdową i połączy się ze swym ukochanym…
Ale trucizna jakoś nie działa Jurczyk dzień po dniu wypija ją w zupie, lecz ku zdziwieniu żony cieszy się nadal świetnem zdrowiem.

Po dwóch tygodniach, zniecierpliwiona urządza Kozłowi awanturę. Złości się i pieni – czemu jej mąż nie umiera. Podsuwa wreszcie Kozłowi inny sposób zgładzenia tego, któremu wierność ślubowała. Powstaje plan zastrzelenia Jurczyka przez Kozła, który ma ukartować samobójstwo tamtego. Chodzi przedewszystkiem o stworzenie alibi dla niewiernej żony i niedoszłego zabójcy.

Plan zbrodni został niezwykle precyzyjnie przemyślany przez Jurczykową. O, ta kobieta wie, czego chce. Przedewszystkiem dokonanemu morderstwu trzeba nadać pozory samobójstwa, rzekomo dokonanego przez Jurczyka. Musi więc być porzucony rewolwer, list do żony, policji itd. Kozioł, wykonawca szatańskiego planu, udaje się do Jurczyka, którego zna dobrze, odgrywa wobec niego rolę desperata, zniechęconego całkowicie do życia, zwierza mu się, że chce odebrać sobie życie, bo i tak czego go jedynie więzienie. Chce jednak zostawić list do żony. Ponieważ nie umie pisać, prosi Jurczyka, by mu napisał pod jego dyktandem słowa: „Żochana Żono! Życie jest nic niewarte, więcej żyć nie mogę, nie rozpaczaj” itd. Łatwowierny Jurczyk wierzył złodziejowi, napisał tej treści list, nie wiedząc o tem, że w ten sposób ułatwi wykonanie morderstwa na własnej osobie. A Kozioł z Jurczykową triumfują. Gdy znajdą zwłoki jej męża, a obok list tej treści, pisany własnoręcznie przez niego, któż zwątpi, że sam przeciął pasmo swego życia.

Nic nie stoi na przeszkodzie do wykonania zbrodniczego czynu, uplanowanego przez demoniczną kobietę.
Uchwalono, że zbrodnia ma być dokonana w nocy z 4 na 5 bm. Jurczykowa spędziła tę noc poza domem. Ręce chciała mieć „czyste”… aż do końca. Sumienie? Któż o nie dba! To przesąd naszych czasów.

Poraz drugi oszukana.

Taką drogą szły rozumowania mężobójczyni. Noc spędziła jednak niespokojnie. Myślą była we własnem mieszkaniu; śledziła w rozognionej wyobraźni cały przebieg zabójstwa, dokonywanego przez Kozła. Widzi, jak wchodzi do pokoju męża, który nie budzi się nawet po trudach dni. Teraz podchodzi cichutko do jego łóżka, oddaje strzał w skroń, wkłada mu rewolwer do ręki, kładzie list na stole i równie cicho oddala się z pokoju. Wszystko jakoś odbyło się jednak wyjątkowo cicho, nikogo strzał nie obudził, tej nocy nikt z sąsiadów nie obrócił się nawet na drugi bok w łóżku. Jedna tylko Jurczykowa spędziła noc bezsennie. Jutro będzie już wolna! Ta świadomość zasłoniła jej nawet odrażający, widziany przed chwilą oczyma wyobraźni obraz zbrodni.
Jedna tylko myśl nie zrodziła się w jej opętanej głowie, że plan morderstwa mógł byś wogóle niewykonany. Jakżeż? Przecie zapłaciła sowicie Kozłowi za tę drobną przysługę. 250 zł. w gotówce, oraz artykuły spożywcze za 400 zł. – to nie byle co w czasach kryzysu.

Lecz stała się rzecz dziwna, o której Jurczykowa dowiedziała się później. Kozioł był przestępcą znanym w Strzemieszycach. W więzieniu często przebywał, lecz dusza jego nie została całkowicie zdeprawowana. Kradł, gdy był głodny, kradł, bo inni kradli, zresztą po pierwszej dokonanej w młodości kradzieży nie mógł już uczciwie pracować. Lecz nie zabijał. Obiecał coprawda zabić, bo go kobieta kusiła. Lecz zarówno, jak za pierwszym razem nie dał trucizny Jurczykowej, udaremniając jej nikczemny zamiar otrucia męża, taksamo i krytycznej nocy cofnął się w ostatniej chwili przed wykonaniem zbrodni. Zniweczył tak misternie przemyślany plan. Tego mu chyba Jurczykowa nie daruje. Zamiast zabić, zdradził przed mężem plan żony.

Jurczyk nie chciał początkowo wierzyć, lecz niezbite dowody przekonały go. Leżał do świtu z otwartemi oczami i przeżywał tragedję. Chciał sobie wyobrazić własny pogrzeb, idącą za trumną żonę w żałobie. Przerwało mu te myśli wejście żony nad ranem do jego pokoju. Zbladła na widok żyjącego męża. Pewnie trupa nie zlękłaby się tak bardzo. Wyszła po chwili mocno zmieszana, a może i zrozpaczona.

Co się stało? Czemu on żyje i nie da jej połączyć się kochankiem? Co się stało z Kozłem? Czemu nie zabił starego męża?

Nie długo głowiła się nad temi pytaniami. Dano jej odpowiedź na policji.
Jurczyk pospiesznie się ubrał i zamiast do huty do Katowic, udał się na policję, by złożyć sensacyjne zameldowania. Nie żal mu już było teraz żony – niedoszłej zbrodniarki. Wizyta policji u Jurczykowej była dla niego wielką niespodzianką. Wypierała się wszystkiego. Dopiero pod wpływem zeznań Kozła załamała się i przyznała do zamiaru popełnienia zbrodni. Jej proces będzie dla Zagłębia nielada sensacją.
Sp.
Więcej
Ulica Kościuszki - pochód 1 Maja

Zdjęcie uwieczniające pochód 1 Majowy na ulicy Kościuszki. W lewej części widać aulę Domu Partii. Nad nim, w oddali w parku Hallera, można zauważyć wielką hałdę soli do sypania dróg. W budynkach obok sterty soli mieściło się w tamtych latach MPGK (Miejskie Przesiębiorstwo Gospodarki Komunalnej). Z kolei w okolicach dzisiejszej hali sportowej stoi jakaś stara kamienica (po kop. Reden?). Podobno, ze względu na zabytkową wartość, był problem z jej wyburzeniem.

Po prawej stronie Dom Handlowy ELDOM z nazwami sklepów na elewacji: NASTOLATEK, Jubiler, DOM MODY elegancja, Bar Ekspres.

Warto zwrócić uwagę na ozdobne biało-czerwone stojaki na środkowej alejce. Co za zdjęcia były tam prezentowane? Przodowników pracy? Partyjnych przywódców? U dołu fotografii maszeruje orkiestra (kop. Gen. Zawadzki?)

Podziękowania dla Michała Rodackiego za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
ELDOM - Bar Ekspres, elegancja, jubiler

Dom Handlowy ELDOM tuż po wybudowaniu. Można odczytać nazwy kilku sklepów: NASTOLATEK, Jubiler, DOM MODY elegancja, Bar Ekspres. Ulica Kościuszki ma już dwa pasy w jedną stronę.

W tle, między wieżowcami, widać budynek ówczesnego II LO. Klasy przeniesiono tam około 1971-72 roku.

Z informacji uzyskanych od jednego z mieszkańców wynika, że bar Ekspres nazywany był potocznie „Hokejbarem”.

Podziękowania dla Michała Rodackiego za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
ELDOM w budowie

Dom Handlowy ELDOM (jak inaczej nazwać ten obiekt?) na etapie budowy. Widać już charakterystyczne, skośne zwieńczenie bryły budynku.

Podziękowania dla Michała Rodackiego za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Dyplom dla absolwentów Żeromskiego

DYPLOM
DLA ZESPOŁU ABSOLWENTÓW LO. im. St. Żeromskiego
ZA ZAJĘCIE DRUGIEGO MIEJSCA
W TURNIEJU PIŁKI SIATKOWEJ Z OKAZJI
>>DNI DĄBROWY GÓRNICZEJ<<
19-22.IX.1968

Terenowe Ognisko
Stowarzyszenia Krzewienia Kultury Fizycznej
w Dąbrowie Górniczej
Siedziba Pałac Kultury Zagłębia

Przewodniczący Miejskiego ………. Kult. Fiz. i Turystyki
mgr Jan Wacura

Podziękowania dla Dawida Zegana za udostępnienie swojej kolekcji.
Więcej
Sadzenie drzew przed Domem Partii

Niesamowite zdjęcie – dwa ciężarowe samochody ze specjalnymi przystawkami do sadzenia drzew przed ówczesnym Domem Partii (dziś Biblioteka Miejska).

Na parkingu raptem cztery auta w tym dwa „maluszki”. Napis na elewacji „POSTANOWIENIA … KRAJOWEJ KONFERENCJI PARTYJNEJ W PEŁNI WYKONAMY”.

W tle widać skrajny fragment parku Hallera bez ani jednego drzewa.

Podziękowania dla Michała Rodackiego za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Dombrowa Gliniaki - kennkarte

Unikalny dokument z czasów II wojny światowej tzw. kenkarta czyli dowód tożsamości wydawany przez władze niemieckie wszystkim nie-niemieckim mieszkańcom Generalnego Gubernatorstwa, którzy ukończyli piętnasty rok życia.

Kenkarty Polaków miały kolor szary, Żydów i Cyganów żółty; Rosjan, Ukraińców, Białorusinów, Gruzinów i Górali (traktowanych jako ludność pochodzenia niemieckiego Goralenvolk) niebieski. Dokumenty mniejszości oznaczone były dodatkowo literami: J (Żydzi), R (Rosjanie), W (Białorusini), K (Gruzini), G (Górale), Z (Cyganie). Przy odbiorze pobierano odciski palców wskazujących obu rąk, umieszczanych na karcie rozpoznawczej.

Ta kenkarta należała do Barbary Zaporowskiej urodzonej 27 listopada 1915 w dąbrowskiej dzielnicy Gliniaki.

Podziękowania dla Szymona Hnatowa za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Przepustka ze swastyką

Zdjęcie p. Marii Musiał z domu Klejnot, urodzonej 5.12.1895 roku w Dąbrowie. Na odwrocie w języku niemieckim jest informacja o dacie, miejscu urodzenia i adresie p. Marii.
W ostatniej linijce:
(51) 11. Pol. Revier

W środku okrągłej pieczątki widać wyraźnie Reichsadler czyli Orła III Rzeszy.

Podziękowania dla Mai Szwedzińskiej za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Dowód osobisty Barbary Kulej

Dowód osobisty wydany dnia 16 czerwca 1934 roku w Dąbrowie Górniczej.

Nr. – 1925
Nazwisko – Kulej
Imię – Barbara Jadwiga
Data urodzenia – 27 listopada 1915
Miejsce urodzenia – m. Dąbrowa Górnicza
Imię ojca – Franciszek matki – Marja
Zawód – przy rodzicach
Miejsce zamieszkania – m. Dąbrowa Górnicza
Wzrost – średni
Twarz – pociągła
Włosy – c. blond
Oczy – niebieskie
Znaki szczególne – nie ma
Wydany dnia – 16 czerwca 1934 r.

Województwo – Kieleckie
Powiat – Będzin
Gmina – m. Dąbrowa Górnicza

Na pieczątkach napis – ZARZĄD MIEJSKI m. Dąbrowy Górniczej.

Podziękowania dla Szymona Hnatowa za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
WIBROBETON - zniżka do kina

Pracodawca:
„WIBROBETON”
ZAKŁADY PRZEMYSŁU …….WEGO
DĄBROWA GÓRN.

Zaświadczenie
…
członek rodziny pracującego
Zaświadczenie niniejsze upoważnia do zniżki przy wykupieniu biletu do kin.

W lewym, dolnym rogu nieczytelna pieczątka:
Związek Zawodowy
… i Prac. Przem….
Oddz. Budowl.
w Dąbrowie Górn.
….ram i …….. w Polsce

Podziękowania dla Szymona Hnatowa za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Amerykanie precz z Wietnamu

Fotografia z czasu trwania wojny w Wietnamie (1957 do 1975). Na transparentach można odczytać napisy:

– „Amerykanie precz z Wietnamu! Wietnam dla Wietnamczyków!”
– „Polska Ludowa daje wszystkim obywatelom możliwość aktywnego udziału w kształtowaniu losów ojczyzny”.
– „POKÓJ”

Po lewej stronie widać trzy kamienice, które stały kiedyś przy ulicy Kościuszki (jeszcze bez asfaltu). Na ich tyłach był park Huty Bankowej.

Podziękowania dla Szymona Hnatowa za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej w Dąbrowie Górniczej

Piękna fotografia z 30 sierpnia 1931 roku opisana jako Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej w Dąbrowie Górniczej.
Tożsamość księdza nie jest w tej chwili znana.

W prawym dolnym rogu suchy stempel:

FOT.
R. RADZIKOWSKI
DĄBROWA

Podziękowania dla Szymona Hnatowa za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
PKZ - Klub Samowar

Karta członkowska klubu o wdzięcznej nazwie „SAMOWAR”:

PAŁAC KULTURY ZAGŁĘBIA
Dąbrowa Górnicza
KLUB „SAMOWAR”
KARTA CZŁONKOWSKA
Ob…
Nr 40
Rok 1980
szg 4 d-wa 949 74 1000 H-24

Proszę o kontakt osoby, które mogą opowiedzieć coś więcej o tym klubie.
Jedyny pewny fakt to rok założenia – 1971.

Podziękowania dla Szymona Hnatowa za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Poczta przy ul. Kościuszki

Zdjęcie wykonane zza ulicy Sobieskiego – widać główne wejście do budynku poczty. Po prawej stronie, nad skrzynką pocztową można zauważyć zarys orła.

Tuż przy ulicy słup ogłoszeniowy z plakatami reklamującymi wizytujący właśnie w Dąbrowie cyrk braci Staniewskich, który był rozłożony za terenem dzisiejszego PKZ. Można odczytać: „…STANIEWSKICH”, „…CYRKU”.

Na słupie ogłoszeniowym widać (po lewej stronie) albo przeszkloną gablotę albo część okienta. Czy możliwe, że wewnątrz ktoś mógł sprzedawać np. bilety etc.??

Ta fotografia pochodzi z cyklu zdjęć, które od czasu do czasu 'pokazują się’ u różnych mieszkańców Dąbrowy. Ich datowanie to lata ’30 ubiegłego wieku.

Podziękowania dla Roberta Cebo (sklep muzyczny REMIX) za udostępnienie archiwum jednej z mieszkanek Dąbrowy Górniczej.
Więcej
Ulica Sobieskiego - lata 30 XX wieku

Zdjęcie wykonane z jednej z kamienic przy ulicy Sobieskiego. Flagi sugerują któreś ze świąt. W tle widać kominy i infrastrukturę Huty Bankowej. Za wybrukowaną ulicą gęsto zasadzone drzewa w tzw. parku Huty Bankowej. Na jego terenie znajdował się – uwieczniony na kilku pocztówkach – skwer z fontanną. Warto zwrócić uwagę na fakt, ze chodnik przy Sobieskiego był szerszy niż jednia.

Ta fotografia pochodzi z cyklu zdjęć, które od czasu do czasu 'pokazują się’ u różnych mieszkańców Dąbrowy. Ich datowanie to lata ’30 ubiegłego wieku.

Podziękowania dla Roberta Cebo (sklep muzyczny REMIX) za udostępnienie archiwum jednej z mieszkanek Dąbrowy Górniczej.

Więcej
Wejście do kościoła NMP Anielskiej

Pierwsze takie zdjęcie na Dawnej Dąbrowie. Boczne wejście do kościoła NMP Anielskiej w centrum, z zachowanym murem i wejściami. Warto zwrócić uwagę na ciężkie, metalowe bramy i furtki. WIdać również cztery tablice ogłoszeniowe (niestety rozdzielczość nie pozwala na ich odczytanie).

Ta fotografia pochodzi z cyklu zdjęć, które co jakiś czas 'pokazują się’ u różnych mieszkańców Dąbrowy. Ich datowanie to lata ’30 ubiegłego wieku.

Podziękowania dla Roberta Cebo (sklep muzyczny REMIX) za udostępnienie archiwum jednej z mieszkanek Dąbrowy Górniczej.
Więcej
Karta kontroli czasu pracy z kop. gen Zawadzki

Karta (plastikowa) kontroli czasu pracy z kop. Gen. Zawadzki. Posiadali ją zarówno pracownicy „dołu” jak i „powierzchni”. Wprowadzono je w latach ’70, kiedy to zastąpiły kartonowe karty pracy odbijane w „zegarze”. Żartowano, że podstawowym narzędziem pracy informatyka jest młotek – dziurki kodu (7 bitowy ASCII z nr pracownika) wybijane były ręcznie wybijakiem i młotkiem.

Podziękowania dla Szymona Hnatowa za udostępnienie karty.
Więcej
Magistrat przy ul. 3 Maja

Ulica 3 Maja w całej okazałości. Szpaler drzew zaczynał się od ulicy Górniczej. Zdjęcie wykonano najprawdopodobniej po II wojnie światowej. To właśnie w czasie okupacji wykonano murki, które prowadziły od ulicy 3 Maja do budynku magistratu (po lewej stronie).

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Krucjata Eucharystyczna

Na odwrocie odręczna notatka:

15.V.1946 rok Dąbrowa Górnicza
Pamiątka z krucjaty
pasowanie na rycerki

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Technikum Górnicze w Dąbrowie

Dąbrowa Górnicza – Technikum Górnicze. Na części dachu widać zdjętą dachówkę – wygląda na to, że po II wojnie światowej ten pawilon Sztygarki miał nowy dach. W tle bryła bazyliki NMP w centrum.

W dolnej części rewersu nadruk:

Cena 1,30zł + 0,10 na SFOS
(Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy)

Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze
Fotolaboratorium – Jasło
Więcej
Przy fontannie w centrum Dąbrowy

Jedno z bardzo nielicznych ujęć skweru, który był kiedyś w tzw. „małpim gaju”. Chłopiec stoi na krawędzi fontanny, która kiedyś była centralnym punktem tego niezwykle zdobnego skweru.

W tle kamienice Huty Bankowej, które stały przy ul. Kościuszki.

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Marjanna i Władysław Piwowarczyk z dziećmi

Marjanna i Władysław Piwowarczyk z dziećmi. Na odwrocie pieczątka:

PHOTO-ATELIER
„ORIENT”
Dombrowa-Gór.
Hedwigstr. 7.

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Marjanna i Władysław Piwowarczyk

Na zdjęciu Marjanna i Władysław Piwowarczyk (dziadkowie p. Marka Wójcika – ze strony matki). Na odwrocie owalna pieczątka atelier ORIENT. Zdjęcie wykonane 5.10.1931 roku.

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Zdjęcie ślubne - lata 20 ubiegłego wieku

Lata ’20 – pierwsza para po prawej stronie to dziadkowie p. Marka Wójcika. Na pewno warto zwrócić uwagę na wyjątkowo strojne ubiory z tamtej epoki.

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Lata 30 XX w. przed bazyliką

Lata ’30 ubiegłego wieku. Fotografia wykonana przez Żelichowskiego przedstawiająca grupę dzieci w strojnych ubraniach. Jedna w dziewczynek jest ubrana w strój ludowy. Wiele z nich ma kokardy we włosach. Chłopcy z kolei w większości w strojach a’la mundurkach (harcerskich?).

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Waldek i Wisia Piwowarczyk

Na zdjęciu, w stroju komunijnym, stoi Waldek Piwowarczyk obok Wisii Piwowarczyk.

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Wisia Piwowarczyk

Na zdjęciu, w stroju komunijnym, mała mieszkanka Dąbrowy Górniczej – Wisia Piwowarczyk.

Podziękowania dla Marka Wójcika za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej