Aby wzbogacić ofertę sklepów w PRL-u otwierano  lokalne wytwórnie wód gazowanych. W miastach zajmowało się tym PSS „Społem”, a na terenach wiejskich GS-y. Wielu z nas miło wspomina szklane butelki z kolorowymi etykietami i równie krzykliwymi nazwami. Nadawały one nieco słodyczy szaremu życiu w PRL-u. W naszym mieście funkcjonowało aż pięć zakładów produkujących wyżej wspomniane produkty. Skąd tak duże nagromadzenie? Należy tu upatrywać dwóch powodów. Po pierwsze ograniczenie kosztów transportu – wszak w większości butelki były zwrotne, więc marnowanie paliwa na transport ich do jednego dużego zakładu nie miało sensu. Po drugie sama produkcja nie była zbyt trudna – wystarczył dostęp do czystej wody źródlanej, maszyna do wtłaczania gazu oraz odpowiedni zestaw barwników, dodatków smakowych. Dzięki temu można było w prosty sposób zapewnić zatrudnienie na słabiej rozwiniętych terenach wiejskich czy mniejszych miastach, które posiadały dostęp do dobrej wody.

Zakłady produkujące wody gazowane znajdowały się:

1. Centrum, ulica Dąbrowskiego 3 lub 1, Zakład nr 11 własności Dąbrowskich Zakładów Przemysłu Terenowego, produkował „Oran-Wit” i „Cytrynówkę”
2. Gołonóg, ulica Laski, własność PSS „Społem”, oddział Huta Katowice, produkowała „Oranżadę Wyborową”
3. Gołonóg, ulica Stacyjna 1, własność PSS”Społem”, produkowała „Lemoniadę”
4. Strzemieszyce ,ulica Kościelna 47, Zakład nr 5 własności Będzińskich Zakładów Przemysłu Terenowego w Ostrowach Górniczych, produkowała „Lemoniadę”
5.  GS „SCh” Łosień,filia  WWGiRP Wojkowice Kościelne, produkowała „Orangin”, „Hebravit”, „Karolinkę”, „Złotą Rosę”
6.  GS „SCh” Łosień,Zakład nr 510 Strzemieszyce, produkowała „Oranżadę Wyborową”,”Fructo Lemon”, „Fructo Orange”, „Quick Cola”Oczywiście Dąbrowa, Łosień i Strzemieszyce nie były wyjątkowe – produkcja oranżady obejmowała cały kraj i wszędzie były te same etykiety i ten sam skład – różniły się jedynie pieczątką wytwórni.