Koszary na Redenie to jeden z symboli dzielnicy. Wyburzono je wiele lat temu, ale do dziś pozostają w pamięci mieszkańców. Ciekawe jest to, że z prawdziwymi koszarami nie mają kompletnie nic wspólnego.

Koszary były w zasadzie czymś w rodzaju hotelu robotniczego. Mieszkali w nich górnicy, którzy dopiero co przyjechali do miasta, nie mieli własnej rodziny i pieniędzy na lepsze lokum. Budynek wybudowano w 1827 roku i należał do Korpusu Górniczego. O budynku tym wspomina Edward Nałęcz w artykule z czasopisma „Ziarno” nr 31 wydanego 29.07.1904: „Dawne koszary górnicze (z r. 1827) na kolonii Reden, później szpital, obecnie mieszkania”.  Autor pisze w kolejnym numerze  „Ziarna”:  „Tu wreszcie stanął pierwszy szpital górniczy.  Wielki ten gmach, osłonięty cieniem topoli nadwiślańskich, na frontowej ścianie nosi godła górnicze -jest zbudowany tuż obok iglastego lasu i otoczony polami. Przez długie lata szpital ten oddawał wielkie usługi mieszkańcom. […]  Obecnie gmach poszpitalny przerobiony jest na mieszkania.”

Był to podłużny,115-metrowy, piętrowy budynek bez większych zdobień czy udogodnień. Wyjątkiem był znajdujący się w środku gmachu tympanon nad wejściem. Pokoje w środku były wieloosobowe, nie posiadały sanitariatów, toalet. Do środka budynku prowadziło 11 wejść zlokalizowanych od strony podwórek. Mury miały grubość aż 1 metra. Podłogi były drewniane, jedynym stałym wyposażeniem pokoi był piec w kuchni. W podwórku mieszkańcy uprawiali ziemię, posiadali ogródki, znajdowała się tam też pompa wody.   Był tutaj zlokalizowany pierwszy lazaret leczniczy na 20 łóżek. Z biegiem lat, gdy Korpus został rozwiązany, budynek przeznaczono pod mieszkania prywatne.  Przez pewien okres swoją siedzibę miało tu też Gimnazjum Żeńskie Emilii Zawidzkiej. Podczas II wojny światowej do koszar przeniesiono Polaków wysiedlonych z mieszkań inżynierskich koło Huty Bankowej.  Jego podwórze używano również jako miejsce zgrupowania przemieszczających się wojsk podczas kampanii styczniowej. Mieszkańcy wspominają że pewnego dnia Niemcy zaparkowali na podwórzu 5 ogromnych „Tygrysów” – osoby w wieżyczkach zaglądały do mieszkań na 1 piętrze! Ludzie mieszkający w budynku obawiali się nalotu Rosjan który wraz z czołgami pogrzebie ich w gruzach budynku – lecz na szczęście czołgi odjechały następnego dnia.
Budynek został wyburzony w latach 60-tych podczas poszerzania ul. Królowej Jadwigi.

Mapy historyczne

Krzysztof Kulik