Kamienica pod numerem 14 mimo upływu lat do dziś góruje nad okoliczną zabudową. Przed I wojną światową, gdy wokół ku niebu wystrzeliwały jedynie kominy fabryk oraz wieże szybowe musiała robić piorunujące wrażenie i zapewniać o dobrobycie swoich fundatorów – Polskiej Partii Socjalistycznej. 

Przed przejściem do właściwej historii należy wyjaśnić kontekst budynku, który ma tu ogromne znaczenie. Kamienica w okresie w którym powstała była jednym z największych i najbardziej wyniosłych budynków w okolicy. W połączeniu z ogromną salą teatralną w podwórzu musiała robić piorunujące wrażenie na mieszkających w mieście robotnikach. Taki był jej pierwotny zamysł – pokazać siłę i bogactwo Polskiej Partii Socjalistycznej w jej kolebce jakim było wówczas całe  Zagłębie i Dąbrowa. Jednocześnie mocno kontrastowała z równie wyniosłym budynkiem Resursy, siedziby inteligencji i symbolu ucisku robotnika. Jej gmach był postawiony w stylu neogotyku z mnogością detali architektonicznych przywodzących na myśl pałace magnatów. Kamienica PPS wyglądała wręcz przeciwnie – smukła forma modernizmu, drobne detale archiektoniczne pokazywały że tu nie ma miejsca na zbytki i marnowanie pieniędzy.

Kamienica przy 3 Maja 14 została wybudowana w 1905 roku.  Poza kamienicą wybudowano w podwórzu ogromną salę teatralną, będącą w rzeczywistości salą dla wieców partyjnych. W okresie międzywojennym sala teatralna została przekształcona  w kinową – obiekt przyjął nazwę „Uciecha” , a później „Bajka”(historia poniżej). Przez cały okres międzywojnia budynek był miejscem spotkań PPS-owców. W okresie międzywojennym w budynku działała drukarnia „Górnik”, drukująca m. in. takie pisma jak „Głos Zagłębia” czy  „Głos Ziemowida”.

W czasach PRL-u budynek został oczywiście upaństwowiony.  Na parterze kamienicy swoje miejsce znalazł sklep „Społem”. Na górnych kondygnacjach mieściły się departamenty Urzędu Miejskiego oraz Sąd.

Osobnym rozdziałem historii budynku jest znajdujące się w podwórzu kino „Bajka”, lub według pierwszej nazwy „Uciecha”. Pierwotnie zostało wybudowane jako sala teatralna, w zamierzeniu miejsce do wieców politycznych i spotkań PPS-u. Wraz z rozwojem kinematografii tak jak wszystkie okoliczne sale teatralne została przekształcona w salę kinową. Kino zostało nazwane „Uciecha”. Między 1930 a 1934 rokiem zostało przemianowane na „Bajkę”.  W PRL-u zostało upaństwowione, lecz pozostano przy starej nazwie. Obiekt wzbogacił się o neon wiszący nad bramą do podwórza.  W latach 90-tych budynki zostały podzielone – kamienica i kino trafiły do osobnych właścicieli. I o ile zarządca kamienicy dbał o nią i rozwijał, tak kino popadało w ruinę. Właściciel gmachu rozpłynął się i obiekt został przejęty przez bezdomnych. W końcu wzniecili w środku pożar który strawił pozostałości budynku. Na koszt miasta ruiny kina zostały wyburzone a plac uprzątnięty. Po dziś dzień nie ma kontaktu z właścicielem.