13 - Dawna Dąbrowa

Dawna DąbrowaDzielniceMydliceSzpitalna13

Szpital Miejski im. Szymona Starkiewicza

Historia naszego szpitala sięga XIX wieku. Pacjenci do dziś leczą się w tych samych murach co górnicy kopalni „Paryż” w 1882 roku. Choć z zewnątrz wogóle tego nie widać.

Szpital św. Barbary

Pierwszą namiastką dąbrowskiego szpitala w połowie XIX wieku były tzw. „koszary” na Redenie, opisane w innym wątku.
Budowę pierwszego szpitala z prawdziwego zdarzenia rozpoczęto w 1880 roku. Jego fundatorem było Towarzystwo Francusko-Włoskie, które postanowiło wybudować obiekt dla swoich górników z kopalni „Paryż”. Uroczyste otwarcie nastąpiło 15 stycznia 1882 roku. Szpital posiadał 20 łóżek i nosił imię św. Barbary. Jego personel stanowił jeden lekarz, dwóch felczerów i 5 osób obsługi. Zarządzającym w tym szpitalu był Aleksander August Tomasz Fabian, lekarz fabryczny i szpitalny. W późniejszym okresie zwiększono liczbę łóżek do 41. Świadczył usługi interny oraz chirurgii. Szpital powstał w dawnej Karczmie Pod Lwem. prawdopodobnie jest to właśnie słynna żydowska karczma stojąca przy drodze z Dąbrowy do Będzina. W tym też obiekcie pracował Szymon Starkiewicz – ważna postać w historii szpitala oraz całego dąbrowskiego lecznictwa. Był on lekarzem społecznikiem który przez wiele lat niósł pomóc najuboższym. Pracę w dąbrowskim szpitalu rozpoczął 19 czerwca 1905 roku. Obiekt szpitala św. Barbary stoi do dziś – w jego murach, wielokrotnie przebudowywanych znajduje się oddział Chirurgii Ogólnej.

Szpital św. Wincentego

Kolejnym rozdziałem dąbrowskiego lecznictwa było powstanie w 1896 roku na sąsiedniej działce szpitala św. Wincentego. Założone zostało przez inne Towarzystwo Francusko-Włoskie, które było właścicielem Huty Bankowej. Obiekt posiadał 5 sal, 40 łóżek, a personel stanowił 1 lekarz, cztery pielęgniarki i 10 osób do obsługi. Ponadto obiekt posiadał dwie izby dla zakaźne chorych w osobnym budynku. Był to szpital dostępny jedynie dla pracowników zakładu. Od 1907 roku stanowisko chirurga, a następnie właściciela zajmował lekarz, Marian Barlicki. Szpital, tak samo jak św. Barbary, świadczył usługi w zakresie interny oraz chirurgii.W jego architekturze po pierwsze odznaczał się centralny ryzalit dzielący frontową elewację na trzy symetryczne części. Każde z pięter byo oddzielone ozdobnym gzymsem, ponadto pod dachem znajdował się rząd ozdobnych lizen. Drugim ważnym elementem jego bryły były trzy wyniesione klatki schodowe od strony ogrodu. Z boku budynku znajdował się ogromny taras balkonowy. Jego dach wspierał się na wysokich i smukłych kolumnach zakończonych łukiem. Niestety znamy tylko jedno zdjęcie szpitala z tamtych lat.
Budynek tego szpitala również istnieje do dziś – zachował nawet główne cechy stylowe w postaci wyniesionych klatek schodowych oraz ryzalitu.

Okres międzywojenny

Po I wojnie światowej obydwa szpitale zostały przejęte przez Powiatową Kasę Chorych i połączone. W tamtych latach w sumie dysponowano liczbą około stu łóżek. W byłym szpitalu św. Barbary mieściły się oddziały: chirurgiczny, ginekologiczny i położniczy a w byłym szpitalu św. Wincentego utworzono oddział wewnętrzny. W 1934 szpitale przeszły pod Ubezpieczalnię Społeczną w Sosnowcu co wyraźnie poprawiło ich kondycję. Zmieniono również nazwę na Zjednoczony Szpital Ubezpieczalni Społecznej.
Podczas II wojny światowej szpital leczył nie tylko Dąbrowian, lecz również Sosnowiczan. Wynikło to z powodu iż okupant zamknął dostęp do sosnowieckiego szpitala dla Polaków w 1942 roku. W tym okresie pracują
w naszym szpitalu znani lekarze: Dr M. Trawiański, W. Zahorski, W. Starzewski, Z. Sztaba.

Czasy PRL-u

Po wyzwoleniu dąbrowski szpital dysponował 288 łóżkami. W 1950 roku obiekt przejął Zakład Lecznictwa Przemysłowego który zmienił jego nazwę na Zjednoczony Szpital Miejski w Dąbrowie Górniczej. Pierwsza poważna modernizacja dąbrowskiego szpitala nastąpiła w latach 1961-1971, gdy wybudowano nowy pawilon i powołano do życia wydział urazowo-ortopedyczny.

W 1973 roku Szymon Starkiewicz stał się patronem dąbrowskiego szpitala. Kolejne modernizacje nastąpiły w latach osiemdziesiątych – powstał nowoczesny 156-łóżkowy pawilon internistyczny, pawilon rehabilitacyjny, zmodernizowano zaplecze techniczne oraz większość oddziałów. Kolejny etap rozwoju to remont w latach 1997-2000. Powstał wówczas Zakład Diagnostyki Obrazowej i nowy trakt operacyjny. Szpital wyposażono w dwa nowoczesne aparaty rentgenowskie, klimatyzację, aparaty do znieczulania oraz centralną rozdzielnię gazów medycznych. W lutym 2000 roku, Szpital Miejski im. dr Starkiewicza, otrzymał medyczny certyfikat jakości, jako trzeci w województwie i trzydziesty pierwszy w kraju. 10 lutego 2004 roku otwarto nowy Oddział Rehabilitacji Szpitala Miejskiego. Również w 2004 roku w szpitalu powstała Poradnia Onkologiczna, a we wrześniu 2010 Oddział Onkologii Klinicznej. We wrześniu 2005 roku otworzono nowy Oddziału Kardiologiczno – Angiologiczny – Amerykańska Klinika Serca „Heart of Poland” Sp. z o.

Zagłębiowskie Centrum Onkologii

Kolejną modernizacją było założenie powstania Zagłębiowskiego Centrum Onkologii. Pierwsze porozumienie w tej sprawie zostało podpisane w czerwcu 2011 roku. ZCO powstało na miejscu dawnego parku przy-szpitalnego. Budowa rozpoczęła się w marcu 2013 roku, a zakończyła w 2016. Obiekt składa się z trzech bloków

Budynek diagnostyczno-zabiegowy a w nim:
Zakład Radioterapii,
Zakład Brachyterapii,
Pracownia histopatologiczna,
Przychodnia,
Zakład Diagnostyki Obrazowej