W dawnych latach międzywojennych boom mieszkaniowy Zagłębia i duża nieopłacalność transportu spowodowała że cegielnie powstawały w każdym miejscu gdzie odkryto niewielkie nawet pokłady glinki. Dziś po większości zakładów nie pozostał żaden ślad.

W naszym mieście dominował potężny zakład Cegielni Braci Bilewicz, opisany w osobnym wątku.  Własną stronę otrzyma również cegielnia w Strzemieszycach, która jako jedyna dotrwała do naszych czasów, do 2009 roku. Niestety poza nimi wszystkie inne cegielnie zniknęły z kart historii i zostaną jedynie wspomniane w tym wątku. Największe skupisko zakładów znajdowało się na Zającu, gdzie funkcjonowały jednocześnie trzy cegielnie :Klamaca, Barlika i Wartaka. Prawdopodobnie mieściły się one na terenie dzisiejszych bloków na Morcinka. Kolejny zakład mieścił się na Podlesiu. Nosił on nazwę „Rynas”. Pozostałością po tej cegielni jest zalane wyrobisko-staw o tej samej nazwie, oraz resztki fundamentów pieca. Istnieje również informacja o innej cegielni działającej na Podlesiu, będąca własnością kopalni „Stanisław”, otwartej w czerwcu 1928 roku. Ciężko jednak stwierdzić czy jest to znany nam „Rynas”, czy osobny zakład.
Kolejna cegielnia zlokalizowała się w okolicach kopalni „Maksymilian II”, tj. w lesie za Staszicem, przy drodze na Strzemieszyce. Pozostałością po nim jest również zalane wyrobisko w lesie. Kolejny już zakład znajdował się przy drodze na Strzemieszyce, na ulicy Myśliwskiej, na zboczu Góry Bodowicza. W związku z niedokończoną fabryką w tym rejonie wszelkie pozostałości zostały zrównane z ziemią. Ostatni ze znanych dąbrowskich zakładów znajdował się na osiedlu Mydlice. Stał on mniej więcej u wylotu ulicy Mireckiego. Tak samo i po niej nie ma żadnych pozostałości. Większe cegielnie często sygnowały swoje wyroby, aczkolwiek nie natrafiłem jeszcze na żadne dąbrowskie sygnatury.