Dawno temu na samym środku Placu Wolności znajdowała się stacja końcowa jednej z najważniejszych linii kolejowych XIX wiecznej Polski. Dziś jedyne ślady po tym epizodzie zachowały się jedynie w archiwlanych źródłach.

O historii całego węzła możecie państwo przeczytać tutaj.

Stary dworzec znajdował się w miejscu dzisiejszego Placu Wolności przed Pałacem Kultury Zagłębia, w okolicy bloku z antykwariatem. Był to niewielki, parterowy budynek wybudowany z cegły. Zachowało się bardzo mało zdjęć z jego udziałem. Posiadał dość prostą, prostokątną bryłę którą poprawiono poprzez niewielkie, wyniesione z obrysu reprezentatywne wejście. Jego dach był namiotowy. Każde okno było ozdobione nadprożem ze zwornikiem, a pod linią dachu zastosowano grzyms fryzowy. Prawdopodobnie niegdyś było więcej dworców o tego typu wyglądzie, i dąbrowski był kopią jednego zbiorczego projektu. Mimo iż była to stacja końcowa, to w porównaniu do znaczenia linii była naprawdę niewielka. Było to spowodowane faktem iż główna obsługa szlaku odbywała się w Strzemieszycach gdzie zbudowano potężną stację węzłową. Wokół  dworca Iwanogrodzkiego znajdowała się również niewielka infrastruktura – dwa domy kolejarzy oraz magazyny. Te drugie były prawdopodobnie w całości drewniane na murowanych fundamentach. W jednym ze wspomnianych domów mieszkała rodzina która w czasie II wojny światowej pomagała partyzantom.

W związku z rozwojem miasta, oraz przebudową sieci kolejowej w okolicach 1910 roku cały węzeł kolei Dęblińskiej został przeniesiony w okolice węzła kolei Wiedeńskiej. W tymże również roku prawdopodobnie wybudowano nowy, „żółty” dworzec.

Lokalizacja

Mapy historyczne 

Jeżeli posiadają państwo więcej informacji na temat tego dworca, lub nawet archiwalne fotografie zapraszam do wysyłania ich na kontakt@dawnadabrowa.pl

Krzysztof Kulik