Dawna Dąbrowa

Ostatnio dodane

145 / 253« Pierwsza ‹ Poprzednia 143 144145146 147 Następna ›Ostatnia »

Dyplom przodownika Huty Katowice

Dyplom Przodownika Pracy Socjalistycznej
W uznaniu zasług za szczególne osiągnięcia
w pracy zawodowej i społecznej

nadaje się
obywatel
…

odznakę
Przodownika Pracy
Socjalistycznej

pieczątki:
Przewodniczący
Związkowej Rady Kombinatu
Metalurgicznego Huta Katowice
Grzegorz Milewski

i

Dyrektor Techniczny
I Zastępca Naczelnego Dyrektora
dr inż. Stanisław Bednarczyk
Więcej
Mutter Gottes der Engel

Świadectwo urodzenia wystawione w czasie okupacji, w bazylice NMP Anielskiej. Na pieczątce można odczytać:

Mutter Gottes der Engel
in Dombrowa OS

Więcej
Odznaka - wzorowy uczeń

Odznaka wzorowego ucznia nadana w 1967 roku w SP nr 2 im. Marii Curie-Skłodowskiej na Bielowiźnie.

Więcej
W budynku dworca

Ząbkowice Będzińskie (dziś Ząbkowice – dzielnica Dąbrowy Górniczej) – przedstawienie w świetlicy kolejowej, mieszczącej się w budynku dworca kolejowego na stacji w Ząbkowicach.
Więcej
Klasa 1a SP1

Ząbkowice Będzińskie (dziś Ząbkowice – dzielnica Dąbrowy Górniczej), rok 1952 – uczniowie Szkoły Podstawowej nr 1. Mówiło się wtedy, że się chodzi do Rajczykowskiego, ponieważ tak się nazywał pierwszy dyrektor tej szkoły. Zanim oddano szkołę nr 1 a dużo później nr 2, dzieci chodziły do tzw.”kolejówki”.
Więcej
Klasa 1a SP2

Ząbkowice Będzińskie (dziś Ząbkowice – dzielnica Dąbrowy Górniczej) – klasa 1a Szkoły Podstwowej nr 2. Wychowawczyni: pani Bronisława Nowicka. Przez dwa lata dzieci uczyły się w salach tzw. Domu Kultury w Ząbkowiach, zanim została oddana do użytku Szkoła Podstawowa nr 2 na Bielowiźnie.
Więcej
Stróżówka MO

Stróżowka MO ok. 1960 rok. Jaka była funkcja tej stróżówki przy Pogorii 1?
Więcej
Manifestacja TUR

Ząbkowice Będzińskie (dziś Ząbkowice – dzielnica Dąbrowy Górniczej) – datowanie zdjęcia wykonanego przez Altmanów nie jest znane w 100%. Możliwe, że było to tuż przed wojną. Niemcy raczej nie pozwoliliby na takie zgromadzenie… Zdjęcie jest zrobione na tzw. skarpie w Ząbkowicach, gdzie wybierano piach za blokami z huty szkła i przychodni (obecnie osiedle Robotnicze). To jest przy leśnej drodze będącej przedłużeniem drogi od stacji kolejowej w Ząbkowicach. Przy sztandarze na środku zdjęcia: po lewej Stefan Drążkiewicz i po prawej jego brat, Melchior Drążkiewicz , który za działalność związkową został aresztowany przez gestapo i wywieziony do obozu w Oświęcimiu, a tam zagazowany w 1943 roku. Stefan i Melchior byli synami Piotra Drążkiewicza – cieśli, który budował kościół w Ząbkowicach . Piotr Drążkiewicz wraz z żoną Julianną po ojcu z rodu Zawiszy Czarnego , przybyli do Dąbrowy ze Staszowa i mieszkali początkowo na Redenie. Potem przeprowadzili się do Ząbkowic i tam są pochowani na parafialnym cmentarzu.

Na jednym ze sztandarów widać napis T.U.R. – TUR powstało na mocy uchwały Rady Naczelnej PPS z dnia 21 grudnia 1922 r. z inicjatywy Ignacego Daszyńskiego. Organizacja zajmowała się samokształceniem, organizacją akcji odczytowych, działalnością wydawniczą, animowała ruch artystyczny wśród robotników. Organizowała także uniwersytety powszechne. Podziękowania dla Leszka Maszczyka za rozszyfrowanie TURu.
Więcej
Pochód w Ząbkowicach

Ząbkowice Będzińskie (dziś Ząbkowice – dzielnica Dąbrowy Górniczej) – 1950-55: pochód prawdopodobnie idzie ulicą obecnie Sikorskiego wzdłuż torów kolejowych, od zakrętu w stronę dworca kolejowego. W budynku na zakręcie (ostatni na zdjęciu) mieściła się potem pierwsza centrala telefoniczna w Ząbkowicach.

Ze sloganów:
ROZSZERZAJMY WSPÓŁZAWODNICTWO SOCJALISTYCZNE.
PRACUJMY WYDAJNIEJ, LEPIEJ, OSZCZĘDNIEJ.

STRZEŻMY WIERNIE…
…JAŹNI I SOJUSZU…
Z NARODAMI RADZIEC…
NASZYCH ZW…
NIEPODLEGŁOŚCI

NIECH ŻYJE POLSKA…
Więcej
Ząbkowice - ul. Armii Czerwonej

Ząbkowice Będzińskie (dziś Ząbkowice – dzielnica Dąbrowy Górniczej) – ul. Armii Czerwonej (ok. 1973) a obecnie Armii Krajowej, okolice przystanku autobusowego.
Więcej
Z ks. Józefem Plucińskim

Ząbkowice Będzińskie (dziś Ząbkowice – dzielnica Dąbrowy Górniczej) – ks. Józef Pluciński, ok.1924 przed kościołem Ducha Świętego a dziewczynka to Drążkiewicz Leokadia, córka Stefana a wnuczka Piotra – cieśli, budowniczego kościoła w Ząbkowicach Będzińskich.
Więcej
Towarzystwo Muzyczne - sprawozdanie

Pierwsza strona sprawozdania dąbrowskiego Towarzystwa Muzycznego. Próby i koncerty odbywały się w Resursie a przewodniczącym Towarzystwa był Stanisław Kontkiewicz.

Ze skanu:
Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Muzycznego w Dąbrowie za pierwszy okres jego istnienia od 8/21 października 1900 r. do 19/31 grudnia 1901 r. Druk. St. Święckiego w Kielcach. 1902.

Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Muzycznego w Dąbrowie za pierwszy okres jego istnienia od 8|21 października 1900 r. do 19|31 grudnia 1901 r.

Druk. St. Święckiego w Kielcach. 1902.

Od roku 1895 istniały przy Resursie Dąbrowskiej z wiadomością władzy orkiestra i chór amatorski, lecz z powodu braku zatwierdzonej przez Rząd ustawy, nie mogły się należycie rozwijać. Wskutek tego, w końcu 1897 roku był opracowany projekt ustawy „Towarzystwa Muzycznego w Dąbrowie”, który, po podpisaniu go przez 37 osób, jako założycieli, przedstawiony został w dniu 14/26 lutego 1898 przez pp. Stanisława Kontkiewicza i Wiktora Adamieckiego za pośrednictwem Naczelnika powiatu będzińskiego J. W. Naczelnikowi guberni piotrkowskiej z prośbą o zatwierdzenie w drodze właściwej. Projekt ten przesłany został następnie do J. O. Naczelnika Kraju, a stamtąd do Miniseteryum Spraw Wewnętrznych, gdzie, po zrobieniu w nim niektórych zmian, uzyskał zatwierdzenie 17 lutego (1 marca) 1900 r. Urzędowa wiadomość o tem zatwierdzeniu wraz z kopią ustawy była otrzymana w Dąbrowie dnia 2/15 maja 1900 roku. Wobec zbliżającego się lata, w czasie którego działalność towarzyska wogóle słabnie, z powodu wyjazdu wielu osób, założyciele postanowili zorganizowanie Towarzystwa Muzycznego odłożyć do jesieni, tak, że dopiero 1/14 października były rozesłane zawiadomienia o mającem się odbyć pierwszem ogólnem zebraniu.

Zawiadomienia te otrzymali podpisani na projekcie ustawy założyciele, o ile nie opuścili Dąbrowy, oraz wszystkie te osoby, które przyjmowały udział w istniejących przedtem orkiestrze i chórze; w ten sposób i te osoby zostały bez balotowania zaliczone w poczet członków założycieli Towarzystwa. Na pierwsze ogólne zebranie w dniu 8/21 października 1900 roku przybyło 47 osób. Zebranie to0 ustanowiło wysokość wpisowego dla członków na 2 ruble i składki rocznej na 6 rubli, wybrało Zarząd, złożony z siedmiu osób : p. Stanisława Kontkiewicza prezesa, p. Franciszka Koźmina, dyrektora, i pp. Wiktora Adamieckiego, Juliana Hoffmanna, Leona Kalińskiego, Wacława Karnowskiego i Wacława Woszczyńskiego oraz komisyę rewizyjną, złożoną z trzech osób: pp. Mieczysława Grabińskiego, Władysława Jędrzejewskiego i Kazimierza Srokowskiego. Wskutek zrzeczenia się wyboru przez p. Woszczyńskiego, do Zarządu wszedł pierwszy kandydat p. Jerzy Krusser.

Wreszcie zebranie, w uznaniu zasług, położonych przez p. Stanisława Kontkiewicza przy założeniu i zorganizowaniu Towarzystwa, wybrało go jednogłośnie na członka honorowego. Zarząd odbył od czasu swego wybrania do końca 1901 r. 16 posiedzeń; protokularnie zapisanych: pierwsze 9/22 października 1900 r., ostatnie 5/18 Grudnia 1901 r. i oprócz tego miewał często narady w niekompletnym składzie, niezapisywane do protokułu tak, że odliczywszy letnie wakacye, które trwały trzy miesiące, Zarząd zbierał się nie mniej, jak dwa razy na miesiąc.

Na pierwszem posiedzeniu Zarząd rozdzielił między siebie czynności w następujący sposób: obowiązki kasyera wziął na siebie p. Adamiecki, bibliotekarza p. Hoffmann, sekretarza p. Kaznowski, gospodarzy pp. Kaliński i Krusser. Na dalszych posiedzeniach Zarząd zajmował się urządzeniem wewnętrznych spraw Towarzystwa.
Bardzo ważna sprawa lokalu została załatwiona pomyślnie dla Towarzystwa, dzięki uprzejmości Zarządu Resursy Dąbrowskiej, który się zgodził wynajmować Towarzystwu lokal Resursy z całym urządzeniem (między innemi z dwoma fortepianami) oraz z opałem, światłem i usługą, na bardzo wygodnych dla Towarzystwa warunkach, a mianowicie: salę na dole dla lekcyi i mniejszych prób wspólnych za 80 rubli rocznie, począwszy od 19 marca (1 kwietnia) 1901 r.; cały lokal na górze wraz z wielką salą na koncerty (razem z poprzedzającemi go dwiema wielkiemi próbami) i zabawy – za opłatą 15 rubli każdorazowo, a samą salę na górze na próby wspólne bez koncertów – za opłatą 5 rb. każdorazowo.

Wszystkie te opłaty wyniosły w okresie sprawozdawczym bardzo umiarkowaną sumę 145 rubli. Następnie Zarząd określił prawa członków Towarzystwa przy wejściu na koncerty i zabawy, a mianowicie postanowił, że członkowie czynni, o ile biorą udział w występach muzycznych, mają wejście wolne ; członkowie zaś zwyczajni płacą połowę ceny na koncerty i zabawy i prócz tego Towarzystwo wnosi za tych swoich członków, którzy mieszkają w Dąbrowie, a nie są członkami Resursy, połowę opłaty od gości, pobieranej na zasadzie regulaminu, obowiązującego w Resursie.

Wreszcie Zarząd wypracował regulamin dla członków, przygotował etat na pierwszy okres działalności Towarzystwa, proponując przedłużyć go do końca 1901 roku. Drugie ogólne zebranie Towarzystwa odbyło się 11/24 lutego 1901 r. przy udziale 35 członków. Na tem zebraniu był zatwierdzony regulamin dla członków, wypracowany i przedstawiony przez Zarząd, jak również etat na czas od października 1900 r. do końca 1901 roku i byli przyjęci zgodnie z ustawą nowi członkowie Towarzystwa; wreszcie zebranie, zgodnie z propozycyą Zarządu, postanowiło starać się o zmianę niektórych, paragrafów ustawy, które w praktyce okazały się niedogodnymi, i prosić o udzielenie Towarzystwu prawa używania pieczęci , a członkom – odpowiedniego znaku.
W dniu 19 grudnia (1 stycznia) 1902 r. Towarzystwo liczyło 126 członków, a mianowicie: jednego honorowego, 59 czynnych i 66 zwyczajnych; z pomiędzy 59 członków czynnych 18 należało do orkiestry, 22 do chóru męskiego i 19 pań do chóru żeńskiego. Lekcye pod kierownictwem dyrektora p. Koźmina odbywały się regularnie cztery razy na tydzień wieczorami: w poniedziałki i piątki – chór męski, we wtorki orkiestra, w czwartki chór żeński od czasu do czasu, zwykle w czwartki, miewały miejsce próby chóru mieszanego, a przed koncertami – wielkie próby wspólne.

Zajęcia członków czynnych były przerwane w czasie wakacji letnich na przeciąg trzech miesięcy: od 18 czerwca (1 lipca) do 18 września (1 października). W okresie sprawozdawczym Towarzystwo urządziło cztery koncerty publiczne i jedną wieczornicę dla członków czynnych. Pierwszy koncert odbył się 10/23 marca 1901 r. na korzyść Towarzystwa z udziałem orkiestry, chóru męskiego, żeńskiego i mieszanego. Drugi koncert także na korzyść Towarzystwa miał miejsce 19 maja (1 czerwca) 1901 r. i składał się wyłącznie z utworów Stanisława Moniuszko, między którymi szczególniej wyróżnił się bardzo udatnie wykonany połączonemi siłami wszystkich członków czynnych Towarz.: orkiestry, chóru męskiego, mieszanego i solistów większy utwór p. t. „Witolorauda”.
Trzeci koncert benefisowy i kompozytorski dyrektora p. Koźmina odbył się 13/26 października 1901 r. i na nim były wyłącznie wykonane utwory p. Koźmina na orkiestrę, chór męski, żeński i mieszany. Po tym koncercie odbyła się zabawa tańcująca.

Czwarty koncert był urządzony 1/14 Grudnia 1901 r. na korzyść niezamożnych uczniów Szkoły Górniczej w Dąbrowie z udziałem pianistki p. Zofii Naimskiej. Wieczornica dla członków czynnych, połączona ze wspólną kolacyą, odbyła się w wigilię Ś-tej Cecylii, patronki muzyki, t. j. 21 listopada 1901 roku. Z tego sprawozdania o przebiegu działalności Towarzystwa Muzycznego w Dąbrowie na pierwszy okres jego istnienia widać, że Towarzystwo rozwijało się pomyślnie, do czego przyczyniało się zarówno sumienna praca członków czynnych z dyrektorem na czele, jakoteż życzliwość i poparcie mieszkańców Dąbrowy, którzy chętnie uczęszczali na koncerty Towarzystwa, i z pomiędzy których wielu zapisało się, na członków zwyczajnych.

Zarząd ze swojej strony dokładał starań, aby należycie zorganizować i poprowadzić pracę członków czynnych oraz pozyskać jak największą ich liczbę, a także, aby odpowiednim doborem wykonywanych utworów i urozmaiceniem programu koncertów, zachęcić publiczność do najliczniejszego ich odwiedzania.

Towarzystwo Muzyczne w Dąbrowie, zaraz po swojem zawiązaniu się, rozesłało o tem zawiadomienia do innych Towarzystw muzycznych i śpiewaczych w kraju i otrzymało od wszystkich odpowiedzi z propozycyą udzielania sobie wiadomości muzycznej i odwiedzania się nawzajem. Dzięki temu, Towarzystwo otrzymało zaproszenie na koncert inauguracyjny Filharmonii Warszawskiej i na Wieczornicę Lutni Warszawskiej w 15-ą rocznicę jej istnienia, wreszcie na uroczystość otwarcia nowozałożonej Lutni w Częstochowie.

Na tych uroczystościach byli obecni, w imieniu Towarzystwa, dyrektor p. Koźmin i niektórzy członkowie Zarządu.
Nawzajem Towarzystwo przyjmowało na jednym ze swych koncertów, jako gości, kilku przedstawicieli Lutni Częstochowskiej.

Przewodniczący: Stanisław Kontkiewicz
Dyrektor: Franciszek Koźmin
Członkowie Zarządu:
Wiktor Adamiecki
Julian Hoffmann
Leon Kaliński
Wacław Kaznowski
Jerzy Krusser

Spis utworów muzycznych, wykonanych przez Towarzystwo w pierwszym okresie działalności 21/x 1900 — 31/XII 1901 r.
Altenhofer. „Dzwon klasztorny”.
Beethoven. „Hymn do nocy”.
Clark. Wędrowni śpiewacy.
Doppler. „Ilka”-uwertura.
Durrner. „Zarzegnanie burzy”.
Eyken. „Maj siejo blaski”.
Grieg. „Tańce Norweskie”.
Kierulf. „Góry Norweskie”.
Klauer. „Pożegnanie lasu”
Koźmin. Uwer. z opery komicz. „Porwanie Sabin”, Marsz Lutnistów, „W starym sadzie”, „Wiosna”
„Nieusłuchana”, Polonez, Gawot „Wiosna”, „Pierwszy bal” – duet, Oberek, Biały mazur,
Kurpiński. Polonez
Maszyński. „Z okwieconej lipy”
Mendelsohn. „Marsz weselny”, „Różyczka”
Moniuszko Uwertura z op. „Flis”   na orkiestrę, „Pieśń wojenna” na orkiestrę, „Znasz-li ten kraj”,
„Cichy domku”, „Piosnka żołnierza”, Modlitwa, „Wędrowna ptaszyna, „Witolorauda”,    Krakowiak, Uwert. z op. „Parja”, „Piosnka Myśliwska”,
Melodya    ludowa. „Z tamtej strony jezioreczka”
Mozart.    „Andante favori
Sousa.    Marsz amerykański
Wachs. Pavone.

Podziękowania dla p. Andrzeja Kontkiewicza za cyfrowe kopie dokumentu.
Więcej
Szklarnia i stacja w Ząbkowicach

Niezwykle unikalna pocztówka: szklarnia i stacja w Ząbkowicach. Na odwrocie informacja o wydawcy:

Nakład J. Piotrowskiej
Sosnowiec
1912.
4735

O ile stacja jest jednoznaczna w interpretacji, to co kryje się pod szklarnią? Huta szkła działała już od 1884 roku więc możliwe, że to jej zabudowania?

Podziękowania dla p. Przemysława Woźniaka za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Skrzyżowanie 11 Listopada i Tysiąclecia

Na zdjęciu skrzyżowanie (przyszłe rondo) ulic Tysiąclecia, Kosmonautów i 11go Listopada. Widać etap budowy kanałów ciepłowniczych (w tym miejscu prawie nigdy nie ma śniegu). W środkowej części można zauważyć dach Liceum Plastycznego.

Zdjęcie wykonane 27.09.1976 roku.
Więcej
Towarzystwo dobroczynności

Nota z „Kurjera Warszawskiego” z 17 kwietnia wg kalendarza rosyjskiego (30 kwietnia wg polskiego) 1902 roku.

Tow. dobroczynności w Dąbrowie.

W Dąbrowie górniczej zawiązało się Towarzystwo dobroczynności, powstałe z inicjatywy księdza Augustyniaka.
Składka miesięczna ma wynosić: w pierwszym roku 75 kop., w następnych 50 kop.

Do zarządu zostali wybrani pp.: Mieczysław Grabiński, Wiktor Wasiutyński, ks. Grzegorz Augustynik, Feliks Kwiecień, Antoni Masko, Jan Koszko, Stanisław Kontkiewicz; panie: Włodzimierzowa Bielska, Józefowa Paschalisowa, Wiktorowa Wasiutyńska; pp.: Leopold Piwowar i Feliks Gadomski. Do komisji rewizyjnej wybrani pp.: Kazimierz Srokowski, Władysław Hoffmann i Kornel Kozłowski.

Podziękowania dla p. Andrzeja Kontkiewicza za udostępnienie artykułu.

Więcej
Zjazd w Dąbrowie górniczej

Artykuł z „Kurjer Warszawskiego” z 21 września wg kalendarza rosyjskiego (3 października wg polskiego) 1889. Jeśli się nie mylę to m.in. najstarsza informacja o planach utworzenia muzeum w Dąbrowie Górniczej.

„Trzeci zjazd górników”
(Korespondencja specjalna Kurjera warszawskiego.)
Dąbrowa górnicza d. 2-go października

Tegoroczne obrady górników w Dąbrowie poświęcone zostały wyłącznie sprawom szkoły sztygarów, uchwalonej na poprzednich dwóch zjazdach w r. 1883 i 1885-ym.

Zapewne skutkiem tej wyłączności tematu na zjazd stawiło się niewielu uczestników. Lista obecności przed rozpoczęciem zjazdu wykazuje osoby następujące: pp.: Thibaudet reprezentant Kopalni „Paryż”, Maumare przedstawiciel Towarzystwa akcyjnego „Renard”, Klimaszewski z kopalni „Jan”, Wł. Braunsztejn dyrektor fabryki żelaznej „Syrena”, Teodor Skawiński przedstawiciel huty „Katarzyna” w Sosnowcu, Lesiecki i Lisiecki właściciele kopalni rudy żelaznej z 2 go okręgu, Hubner przedstawiciel ks. Hohenlohe z Czeladzi, Wróblewski i Jasiński z Grodźca, Borkowski właściciel kopalni z Gołonoga, Hube z kompanii fraucusko-włoskiej, Harting z Huty Bankowej, Cichowski i syn zgasłego niedawno ś. p. Romana przedstawiciel zakładów starachowieckicb, Zumbusch z Milowic, Witwicki z Rufy Małenieckiej; Karwaciński przedstawiciel von Kramsty zastępca pełnomocnika Wistera, inżenier Rogalewicz, inspektor 1-go okręgu inżenier Kondratowicz, jego pomocnik inżenier Tomaszewski, markszajdrowie: Kondaki i Święcicki, Kontkiewicz dyrektor kopalni „Flora”, inżenier Chlebowski z towarzystwa kopalni olkuskich, Kwiecień główny buchalter zakładów górniczych z Suchedniowa, wreszcie w przeddzień przybyły inżenier Bryłkin, mianowany dyrektorem szkoły górniczej.

Oprócz dwóch sprawozdawców pism warszawskich, przybył na zjazd p. Mirosław Dobrzański, redaktor Tygodnia z Piotrkowa.

Sala sesjonalna w gmachu piętrowym, nader obszernym, przeznaczonym właśnie na pomieszczenie szkoły, przedstawia się poważnie.

Przed zagajeniem zjazdu, przewodniczący inżenier Choroszewski prosił uczestników o porozumienie się w przedmiocie kandydatur do rady, aby później głosy nie były rozstrzelone. Następnie określono atrybucje rady, która wspólnie z dyrektorem zawiaduje sprawami szkoły, a uchwały swe przedstawia naczelnikowi zakładów górniczych.

Postawiono 8-miu kandydatów, a mianowicie pp.: Ciechowskiego, Jasińskiego, Karwacińskiego, Kontkiewicza, Maurego, Strassburgera, Świętochowskiego i Zumbuscha.

Jednocześnie sekretarzem zjazdu został wybrany p. Karwaciński.

Balotowanie odbywało się na kartkach i z urny wyborczej wyszli pp.: Stanisław Kontkiewicz (16 gł.) i Julian Strassburger przedstawiciel kopalni „Niemce” (12 gł.), jako członkowie rady zarządzającej szkoły górniczej. Z uwagi zaś, iż jeden z członków może się znaleźć w położeniu niepozwalającym spełniać czynności, postanowiono wybrać zastępcę i 15-ma głosami wybrano inżeniera, p. Ignacego Świętochowskiego.
Podczas dopełnionych wyborów przybył naczelnik powiatu będzińskiego, p. Wiedeński, i pozostał do końca sesji.

Inspektor I go okręgu, inżenier Kondratowicz, zawiadomił zebranych, iż na jego ręce wpłynęły następujące ofiary na utworzenie stypendjów dla przyszłych uczniów szkoły górniczej: ks. Hohenlohe z Czeladzi 1,000 rs, z Milowic 1,000 rs., robotnicy i oficjaliści z Towarzystwa „Renard” złożyli 800 rs., z Towarzystwa francusko-włoskiego 580 rs., z warszawskiego 540 rs. i z kopalni „Flora” 641 rs. Ogółem więc na cel powyższy zebrauo 4561 rs., a dalsze ofiary są jeszcze spodziewane, depozytarjusz więc prosi zebranych o upoważnienie go do zakupu papierów procentowych i o decyzję, w jaki sposób stypendja mają być ustanawiane.

Przewodniczący poddaje wniosek pod dyskusję i radzi wybór komisji, któraby się zajęła funduszem stypendjalnym. Ktoś zwraca uwagę, iż kwestję tę powinniby załatwić najhojniejsi ofiarodawcy, jak np. ks. Hohenlohe. Inżenier Choroszewski zwraca uwagę, iż wysokość ofiary nic tu nie stanowi, ponieważ jeden rubel, złożony przez biednego sztygara, może stosunkowo więcej znaczyć, aniżeli tysiąc możnego magnata, jakim i jest ks. Hohenlohe.

Dość żywa dyskusja zakończyła się wybraniem komisji stypendjalnej, w której mają zasiadać: inżenier Choroszewski, inspektorowie obu okręgów, pp.: Kondratowicz i Grywnak oraz wybrani większością głosów przemysłowcy pp.: Cichowski, Kontkiewicz i Mauve.

Po skończonej sesji urzędowej, uczestnicy zjazdu zostali zaproszeni do miejscowej resursy, gdzie podano wystawny obiad, a uprzejmymi gospodarzami byli pp.: Braunsztein i Świętochowski.

Tutaj omawiano ważniejsze uchwały, powzięte na zjeździe odbytym przed czteroma laty, ujednostajnienie taryfy na kolei wiedeńskiej, utworzenie komisji dla szczegółowego zbadania pokładów siarki i dwusiarku w kraju, zastrzeżenie dzierżawcom kopalń chęcińskich, ażeby eksploatowali racjonalniej, utworzenie stałego muzeum górniczego, a przedtem wystawy, wreszcie wyjednanie zatwierdzenia kasy emerytalnej i kas pomocy oraz oszczędności dla oficjalistów w kopalniach, hutach i fabrykach żelaznych.

Na uczcie toast wzniesiono za pomyślność szkoły górniczej, jak słusznie powiedział p. Dobrzański, będącej pierwszym zaczątkiem tyle pożądanych dla kraju szkół profesyjnych.
Z kolei były wznoszone zdrowia organizatorów zjazdu i gości przybyłych… Sprawozdawca wasz, dziękując za toast dla prasy, wyraził życzenie, aby i kasy emerytalne równie pomyślnie, jak szkoła, mogły być urzeczywistnione. W odpowiedzi na to jeden z inżynierów, poinformowany u źródła, wyjaśnił, iż ustawa kas emerytalnych i kas przezorności stanowi już operat przygotowany do ostatecznego zatwierdzenia.
Pożądana to wiadomość dla kilkudziesięciotysięcznej rzeczy robotników górniczych.

Podziękowania dla p. Andrzeja Kontkiewicza za udostępnienie artykułu.

Więcej
Pomnik Związku Orła Białego

Pomnik przylegający kiedyś do posesji p. Bocianowskich (od 1983), upamiętniający członków organizacji Związek Orła Białego i harcerzy.

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
Mydlice z pętli tramwajowej

Fotografia wykonana z okolicy zachodniego krańca pętli tramwajowej. Nietypowa perpektywa wynika z użycia teleobiektywu.

Podziękowania dla Leszka Maszczyka za zlokalizowanie fotografii, która pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
Dawny Urząd Miasta

W tym budynku znajdował się kiedyś Urząd Miasta (istnieje spis tamtejszych wydziałów?). Dziś siedziba Miejskiej Biblioteki Publicznej im. H. Kołłątaja przy ul. Kościuszki 25. W budynku tym mieściła się też siedziba KM PZPR (podziękowania dla p. Michała Borchmanna za informację).

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
W stronę ul. Korczaka

Za ulicą Królowej Jadwigi widać dawny układ zabudowań przed blokami przy ul. Korczaka.

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
W stronę os. Sikorskiego

Fotografia wykonana z wieży bazyliki – na pierwszym planie domy z Redenu, są bloki przy ul. Adamieckiego i Królowej Jadwigi. W tle bloki osiedla Sikorskiego (tzw. Manhattan).

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
W stronę ul. Augustynika

Fotograf uwiecznił moment budowania bloków przy ulicy Traugutta. Za drzewami schowana szkoła im. Łukasińskiego, w tle Pogoria 3.

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
W stronę parku Hallera

Za szkolnymi boiskami można zauważyć teren, zajmowany dzisiaj przez Park Wodny NEMO. Jest tam i kompleks boisk, są korty tenisowe i zabudowania zajmowane m.in. przez pogotowie.

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
W stronę Morcinka

Działka w lewym, dolnym rogu zdjęcia została zagospodarnowana pod bloki Traugutta 1, 3, 5 i 7. W lewej części widać niedokończony budynek przy ulicy Granicznej. Jaki sklep znajdowałe się w domu w prawym, dolnym rogu fotografii?

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
W stronę Gołonoga

Kolejne ujęcie z kościelnej wieży – duża działka na pierwszym planie posłużyła do budowy nowego bloku.

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
Z wieży bazyliki

Zdjęcie wykonane z wieży dąbrowskiej bazyliki. Z największych różnic: widać jeszcze 4 kominy Huty Bankowej, wieżę wodną, komienicę przy ul. Kościuszki.

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
Urząd Skarbowy

Budynek, w którym mieści się Urząd Skarbowy (Krasińskiego 33a).

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
Rejonowy Urząd Pracy

Pierwsza fotografia tego budynku przy Sobieskiego 12 – Powiatowy Urząd Pracy w Dąbrowie Górniczej (wcześniej Rejonowy Urząd Pracy).

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
Fragment Huty Katowice

Fragment dawnej Huty Katowice – w tle m.in. wielkie piece.

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej
Miejski szpital

Szpital imienia dr. Szymona Starkiewicza (potocznie można spotkać się z określeniem np. 'ze Starkowicza’).

Fotografia pochodzi z albumu „Dąbrowa Górnicza”.
Więcej