Fragment czasopisma „Ziarno” nr 32 z 19.08.1904 w artykule Edwarda Nałącza poświęca kilka słów dzielnicy Reden: ” Kolonia Reden nosząca dotąd nazwisko zapożyczone od kopalni, jest najludniejszą osadą Dąbrowy. Po obu stronach wybrukowanej porządnie ulicy czy szosy, stoją domki starego typu otoczone ogródkami.

Domki te wzniesione zostały za czasów górnictwa rządowego i służyły za mieszkania dla urzędników. Tu niegdyś ześrodkowywało się życie Dąbrowy, tu było „Kasyno,” w którem odbywały się bale w dniu 4 grudnia, będącym świętem patronki górników S-tej Barbary.

Tu wreszcie stanął pierwszy szpital górniczy.  Wielki ten gmach, osłonięty cieniem topoli nadwiślańskich, na frontowej ścianie nosi godła górnicze—jest zbudowany tuż obok iglastego lasu i otoczony polami. Przez długie lata szpital ten oddawał wielkie usługi mieszkańcom. Życiu górnika bowiem, często zagraża poważne niebezpieczeństwo.

Opadnie odłam skały, osunie się ziemia, ugnie słup podtrzymujący sklepienie, a o wypadek nie trudno w mrokach podziemia. Górnik przyzwyczaja się do niebezpieczeństwa, obawa nie mąci spokoju z jakim zjeżdża pod ziemię windą, trzymając w rękę kopcącą lampkę, rzucającą blade i migotliwe światło.  Niemniej praca pod ziemią, to nie zabawka, to bój, który stacza człowiek z przyrodą, wydzierając skarby ukryte w łonie ziemi.

Obecnie gmach poszpitalny przerobiony jest na mieszkania. Kolonia Reden wraz z przyległościami, kopalniami węgla i t. p. jest obecnie własnością potężnej spółki przemysłowej Huta Bankowa.

Huta Bankowa nazwę swą otrzymała stąd, że powstała za czasów administracyi b. Banku polskiego około r. 1839. Najpierw postawiono tu wielkie piece. Któżby uwierzył, że te ziejące ogniem olbrzymy, wpłynęły znacznie na zmianę powierzchni Dąbrowy?”