Unikalna fotografia z Redenu w czasie II wojny światowej przedstawia istniejącą do dziś kamienicę przy ul. Królowej Jadwigi:

W bramie sklepu, pierwsza od lewej strony, stoi mama p. Roberta Ochockiego. Po zajęciu Dąbrowy przez Niemców sklep skonfiskowano poprzedniemu właścicielowi. Nowym został niejaki Pytiak (oczywiście Niemiec). W latach 70′-80′ w tym lokalu był sklep mięsny.

Mama p. Roberta opowiadała, że Pytiak nie był najgorszym właścicielem. Personel traktował przyzwoicie, dawał paczki na Święta.

„Lebensmittel” oznacza „żywność” a „feinkost” to „delikatesy”.

Rosjanie zajęli Dąbrowę  w ramach ofensywy styczniowej 1945 roku. Pytiak jeszcze wcześniej, chyba pod koniec 1944, przyszedł pewnego dnia do sklepu z raną po palcu wskazującym, tym od cyngla. Mówił, że czyścił broń (którą miał każdy Niemiec) i wypaliła. Prawda była taka, że odstrzelił sobie palec wskazujący ponieważ groził jemu pobór do wojska niemieckiego (szybko topniejącego na froncie wschodnim).

Uciekł razem z wojskiem niemieckim, które wychodzilo z wielkim hałasem i łoskotem podkutych butów. Rosjanie weszli bladym świtem, cicho jak zjawy w swoich filcowych walonkach. Przeszukiwali domy szukając giermanców. U dziadków (mieszkali na rogu obecnej ul. ks. Augustynika i Cieplaka, tuż przy parku z Pomnikiem Powieszonych – teraz jest tam blok) zauważyli coś, co wskazywało, że dziadek był na wojnie z nimi (nu starik, ty z nami wojewal!). Może to było jakieś zdjęcie? Pobili go, po czym zapytali, czy jest może spirytus, wódka na sprzedaż. Babcia miała spirytus kupiony od kolejarzy, którzy go szmuglowali z Generalnej Guberni więc dobito targu: czerwonoarmiści zapłacili workiem żółtego, nierafinowanego cukru i poszli dalej na Berlin.

Podziękowanie dla p. Roberta Ochockiego za udostępnienie prywatnego archiwum i spisanie rodzinnych opowieści.