Dawna Dąbrowa

Ostatnio dodane

230 / 253« Pierwsza ‹ Poprzednia 228 229230231 232 Następna ›Ostatnia »

Międzywojenna Sztygarka

Współczesny reprint dąbrowskiej pocztówki z okresu międzywojennego.

Opis z odwrotu: Dąbrowa Górnicza, Państwowa Szkoła Górniczo-Hutnicza, okres międzywojenny.

Najstarszy istniejący do dziś świecki budynek w Dąbrowie Górniczej, wzniesiony w latach 1839-1842 przez architekta Fryderyka M. Lancie’ego, z przeznaczeniem na siedzibę Zarządu Zachodniego Okręgu Górniczego. W swojej historii budynek ten pełnił różne funkcje (m.in. mieścił się tutaj lazaret górniczy) po to, by od roku 1889 stać się siedzibą Szkoły Górniczej i Hutniczej zwanej popularnie „Sztygarką”. Od 1997 roku mieści się tutaj Muzeum Miejskie „Sztygarka”, spadkobierca i kontynuator istniejących tu wcześniej placówek muzealno-dydaktycznych (od 1912 roku).

Podziękowania dla Joanny i Jerzego Gidmańskich za udostępnienie pocztówki.
Więcej
PKZ z ruderami...

Współczesny reprint dąbrowskiej pocztówki z 1959 roku.

Na odwrocie opis: Pałac Kultury Zagłębia w Dąbrowie Górniczej powstawał w latach 1951-58 wg projektu architekta Zbigniewa Rzepeckiego. Uroczyste otwarcie nastąpiło 11 stycznia 1958 r. Początkowo funkcjonował jako Dom Kultury Zagłębia, następnie jako Dąbrowski Pałac Kultury, a ostatecznie przyjął nazwę Pałac Kultury Zagłębia.
Budynek jest sztandarowym przykładem ówczesnego stylu architektonicznego, lubującego się w monumentalności i ciężkim, bogatym wystroju wnętrz. Kubatura opiewa na 60 tys. m3, a powierzchnia na 4700 m2. Obiekt posiada m.in. salę widowiskową na 705 miejsc ze sceną obrotową, pełne zaplecze sceniczne oraz marmurowe hole liczące 1900 m2. Od powstania funkcjonuje jako ważny punkt na artystycznej mapie regionu i ogniskuje się w nim kulturalne życie Dąbrowy Górniczej.

Podziękowania dla Joanny i Jerzego Gidmańskich za udostępnienie pocztówki.
Więcej
Zdjęcie klasowe

Grupa uczniów przed jedną z dąbrowskich szkół.

Podziękowania dla Joanny i Jerzego Gidmańskich za udostępnienie fotografii.
Więcej
Grupa muzyków na Starej Pogorii

Fotografia przedstawiająca muzyków na jednym z ośrodków usytuowanych przy Pogorii 1.

Podziękowania dla Joanny i Jerzego Gidmańskich za udostępnienie fotografii.
Więcej
Orkiestra w centrum Dąbrowy

Przemarsz orkiestry przez centrum miasta. W tle widać fragment napisu STYLOWA oraz sklep RADIO TELEWIZJA.

Na werblach fragment naszytego tekstu: 'Dzierżyńskiego… Dąbrowa Górnicza’.

Podziękowania dla Joanny i Jerzego Gidmańskich za udostępnienie fotografii.
Więcej
Przed gimnazjum Łukasińskiego

Grupa uczniów przed szkołą w Dąbrowie Górniczej. W momencie udostępniania fotografii budynek w tle nie był rozpoznany. Dzięki Markowi Nuckowskiemu i jego analizie planów architektonicznych (27.02.2020) okazało się, że to gimnazjum przy ul. Łukasińskiego. Kluczem do rozwiązania zagadki były dwa łukowe, niesymetrycznie ułożone okna.

Podziękowania dla Joanny i Jerzego Gidmańskich za udostępnienie fotografii.
Więcej
Na balkonie przy ulicy Okrzei

Dziewczynka o imieniu Edytka na balkonie kamienicy nr 28 (dziś już nie istniejącej) przy ulicy Okrzei.

Podziękowania dla Joanny i Jerzego Gidmańskich za udostępnienie fotografii.
Więcej
Spartakiada - drużyna piłkarska

Spartakiada w Dąbrowie Górniczej.

Podziękowania dla Joanny i Jerzego Gidmańskich za udostępnienie fotografii.
Więcej
Szkic architektoniczny Gołonoga

Podpis złączonego zdjęcia (druk na sąsiednich kartkach): Dąbrowa przyszłości. Jeśli w roku 1970 wejdziemy na wzgórze kościelne w Gołonogu, oczom naszym taki oto ukaże się widok. Nowa Dąbrowa obejmować będzie tereny od obecnych granic aż po brzegi jeziora Pogoria. Jej cechami charakterystycznymi będzie biel nowych domów i zieleń drzew.

Szkic pochodzi z artykułu, „Miasto trzech rewolucji” wydrukowanego w 17 numerze „Panoramy” Śląskiego Tygodnika Ilustrowanego z 29 kwietnia 1956 roku.
Więcej
Antoni Otto

Podpis zdjęcia: W owych ciężkich dniach 1905 roku pracownik laboratorium huty na „Ksawerze” w Dąbrowie Górniczej – Antoni Otto, był magazynierem nielegalnej bibuły i odezw, przychodząch z zagranicy. Zdradzony przez szpiclów osadzony został wraz z grupą towarzyszy w obozie internowanych w Dąbiu.

Fotografia pochodzi z artykułu, „Miasto trzech rewolucji” wydrukowanego w 17 numerze „Panoramy” Śląskiego Tygodnika Ilustrowanego z 29 kwietnia 1956 roku.
Więcej
Dąbrowa przyszłości

Podpis zdjęcia: Dąbrowa przyszłości. Jeśli w roku 1970 wejdziemy na wzgórze kościelne w Gołonogu, oczom naszym taki oto ukaże się widok. Nowa Dąbrowa obejmować będzie tereny od obecnych granic aż po brzegi jeziora Pogoria. Jej cechami charakterystycznymi będzie biel nowych domów i zieleń drzew.

Szkic pochodzi z artykułu, „Miasto trzech rewolucji” wydrukowanego w 17 numerze „Panoramy” Śląskiego Tygodnika Ilustrowanego z 29 kwietnia 1956 roku.
Więcej
Grupa internowanych towarzyszy

Podpis zdjęcia: W owych ciężkich dniach 1905 roku pracownik laboratorium huty na „Ksawerze” w Dąbrowie Górniczej – Antoni Otto, był magazynierem nielegalnej bibuły i odezw, przychodząch z zagranicy. Zdradzony przez szpiclów osadzony został wraz z grupą towarzyszy w obozie internowanych w Dąbiu.

Fotografia pochodzi z artykułu, „Miasto trzech rewolucji” wydrukowanego w 17 numerze „Panoramy” Śląskiego Tygodnika Ilustrowanego z 29 kwietnia 1956 roku.
Więcej
Miasto trzech rewolucji - nowa Ksawera

Na fotografii umieszczono tekst: Walące się domki, wilgotne nory bez światła i kanalizacji – oto najbardziej typowe warunki mieszkaniowe ludności Zagłębia w okresie międzywojennym. Osiedle im. Królowej Jadwigi, osiedle przy ulicy Mickiewicza, nowa „Ksawera”, Park Kultury i Wypoczynku na Zielonej – to zdobycze trzeciej zwycięskiej rewolucji w Dąbrowie Górniczej.

Ksawera w 1956 roku należała administracyjnie do Będzina. Jej obecność w artykule o Dąbrowie Górniczej może tłumaczyć fakt, że Ksawera była osiedlem zamieszkałym przez pracowników kopalni Generał Zawadzki/Paryż.

Artykuł „Miasto trzech rewolucji” wydrukowany w 17 numerze „Panoramy” Śląskiego Tygodnika Ilustrowanego z 29 kwietnia 1956 roku.

Walące się domki, wilgotne nory bez światła i kanalizacji – oto najbardziej typowe warunki mieszkaniowe ludności Zagłębia w okresie międzywojennym. Osiedle im. Królowej Jadwigi, osiedle przy ulicy Mickiewicza, nowa „Ksawera”, Park Kultury i Wypoczynku na Zielonej – to zdobycze trzeciej zwycięskiej rewolucji w Dąbrowie Górniczej.

Bracia robotnicy polscy! Na całym świecie 1 Maja ustanie warczenie maszyn, zgaśnie ogień pod kotłem parowym… Fabrykanci z nieczystym sumieniem pochowają się w mysie dziury, a robotnicy pospieszą na zebrania, gdzie będą się naradzać nad środkami wywalczenia ostatecznego zwycięstwa, przejścia fabryk i ziemi na wspólną własność ludu pracującego… i my nie możemy się przyglądać tylko z daleka tej walce… Wystąpmy zgodnie! Śmiało bracia. Wszyscy razem!

Odezwa ta, wydana przez II Proletariat, a podpisana przez Komitet Robotniczy, pojawiła się w Zagłębiu Dąbrowskim na kilka dni przed majem 1890 roku – pierwszym roku majowego święta. Kursowała z rąk do rąk, czytana przy zamkniętych drzwiach i przysłoniętych oknach, mobilizowała robotnicze środowisko, podnosiła klasową świadomość, zwierała proletariackie szeregi. Nie zabrakło też zagłębiowskich robotników w pierwszym robotniczym święcie, którego zasięg objął dziesiątki krajów, wywołując strach wśród burżuazji, a podnosząc u robotników poczucie siły. Na płotach i murach Dąbrowy Górniczej pojawiły się wtedy napisy: „CHCEMY BYĆ LUDŹMI!”

Dąbrowa Górnicza przodowała i w następnych latach rewolucyjnemu Zagłębiu. Rokrocznie w pierwszomajowe dni powiewały na wysokich drzewach, szybach i fabrycznych kominach czerwone sztandary, zatknięte tam niewidzialną robotniczą dłonią, ku wściekłości żandarmów i kopalnianych dyrekcji. Z roku na rok było ich coraz więcej we wszystkich miejscowościach Zagłębia i przemysłowego Śląska. Rokrocznie wylegały na ulice tysięczne rzesze robotniczej braci „naradzając się nad środkami ostatecznego zwycięstwa”, demonstrując przeciw krzywdzie, uciskowi i poniżeniu.

Rewolucyjne lata 1905-1906 i później 1917-1919 zabrały z zagłębiowskich szeregów robotniczych najofiarniejszych synów. Potem przyszły ciężkie lata walki z terrorem rodzimej burżuazji, pozostającej w służbie obcych kapitalistów, a z kolei lata hitlerowskiej tyranii. Ale i one nie załamały robotniczego ducha, lecz stały się dalszą lekcją politycznego wychowania. Aż zaświtał dzień trzeciej zwycięskiej rewolucji i wyzwolenia w 1945 roku.
Więcej
Nowa Ksawera - cz. 2

Druga część fotografii, na której umieszczono tekst: Walące się domki, wilgotne nory bez światła i kanalizacji – oto najbardziej typowe warunki mieszkaniowe ludności Zagłębia w okresie międzywojennym. Osiedle im. Królowej Jadwigi, osiedle przy ulicy Mickiewicza, nowa „Ksawera”, Park Kultury i Wypoczynku na Zielonej – to zdobycze trzeciej zwycięskiej rewolucji w Dąbrowie Górniczej.

Ksawera w 1956 roku należała administracyjnie do Będzina. Jej obecność w artykule o Dąbrowie Górniczej może tłumaczyć fakt, że Ksawera była osiedlem zamieszkałym przez pracowników kopalni Generał Zawadzki/Paryż.

Fotografia pochodzi z artykułu, „Miasto trzech rewolucji” wydrukowanego w 17 numerze „Panoramy” Śląskiego Tygodnika Ilustrowanego z 29 kwietnia 1956 roku.
Więcej
Zdjęcie z nauczycielami w SP nr 3

Zdjęcie ze Szkoły Podstawowej nr 3. Wszyscy uczniowie ubrani są w mundurki; część z nich ma naszyty herb Dąbrowy Górniczej.

Na odwrocie odręczne podpisy (część nieczytelnych): Barbara Rybicka, B. Olejek, Wiśniewski Andrzej, A. Czeladzki, Krzysztof Gromadzki, Beata Ligenza, J. Oleksiak, K. Madejczyk, Klikek Barbara, Gwóźdź A., Z. Nosal, Strychalska, Chojnacki Tomasz, Chabel Dariusz, Ania Mól, Mazur Jarosław, Piaskowski M., Jerzy Wiater, Dzidka Kamicka, Marciniak Krzysztof, Potęga Małgorzata, Marek Dynia.

W środkowej części fotografii za ostatnim rzędem uczniów widać fragment napisu LODY.

Podziękowania dla pani Marty Grzechuły za udostępnienie fotografii.
Więcej
Klasa III w SP nr 3

Zdjęcie klasowe podpisane:

SZKOŁA PODSTAWOWA NR 3 w DĄBROWIE GÓRN.
Klasa III rok szk. 1971/1972

Na odwrocie odręczne podpisy (na tyle, na ile dało się je odczytać): Lezek M., Olejek B., Abratańska B., Rybicka B., Klikem B., Zając D., Mucha B., Sygut B., Kawka E., Korzeniecka E., Potęga M., Trentkiewicz M., Trela Grzegorz, D. Mazur, Regulska, J. Mazur, K. Gromadzki.

Podziękowania dla pani Marty Grzechuły za udostępnienie fotografii.
Więcej
Widok na kościół z ulicy Florowskiej

Widok na kościół z ul. Florowskiej (obecnie ul. Kościelnej).

Fotografia oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Zdjęcie klasowe w SP nr 3

Zdjęcie klasowe ze Szkoły Podstawowej nr 3.

Na odwrocie odręczne podpisy (tylko kilka jest czytelnych): Gancerz Mirosława, Dariusz Osowski, Mazur, Klimek Barbara, Krzysztof Gromadzki, Ewa Korzeniecka, Potęga Małgorzata, Bożena Olejek, Głowacki Sylwester, Z. Nowak, Beata Ligenza.

Podziękowania dla pani Marty Grzechuły za udostępnienie fotografii.
Więcej
Budowa bloków w Gołonogu

Transport konny na budowie

Na budowie nie używano jeszcze żadnych maszyn a materiały budowlane przewożono furmankami.

Fotografia oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Koniec ulicy Florowskiej

Koniec ulicy Florowskiej. Aktualnie jest to ulica Kościelna.

Fotografia oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Pierwsze bloki w Gołonogu

Budowa pierwszych bloków w Gołonogu.

Początek budowy pierwszych bloków przy ul. Florowskiej, dziś Alei J. Piłsudskiego. Na fotografii córka p. Adama Drożdża.

Informacja od Rafała Piętki: jest to blok przy obecnej ulicy Pilsudskiego 31. Był to pierwszy blok w Golonogu oddany do użytku w 1955 roku.

Fotografia oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Pierwsze bloki w Gołonogu

Budowa pierwszych bloków
Początek budowy pierwszych bloków przy ul. Florowskiej, dziś Alei J. Piłsudskiego.

Informacja od Rafała Piętki: fotografia przedstawia blok na obecnej ulicy Tysiąclecia. Widoczne skrzyżowanie Piłsudskiego z Tysiąclecia. Z opowiadań wiem, że fragment budynku widoczny z prawej strony należal do gospodarza, który jako pierwszy w Gołonogu posiadał samochód osobowy. Wypożyczał go do ślubów.

Fotografia oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Droga na cmentarz z wieży kościelnej

Droga na cmentarz i Małą Górę

Cmentarz w pierwotnych granicach, otoczony murem z cegły. Na prawo od drogi, wysadzonej młodymi drzewkami grunta Szczęśnika, Marca i Zaburdy, wywłaszczone w 1986 r. pod nowy cmentarz. W dali Mała Góra z widoczną wieżą triangulacyjną.

Wieża triangulacyjna składała się z dwóch oddzielnych konstrukcji: pomostu dla obserwatora i stanowiska dla instrumentu (teodolitu). Dzięki podniesieniu wysoko ponad poziom terenu miejsca obserwacji oraz sygnału (celu) umożliwiała wykonanie pomiaru punktów położonych w znacznej odległości, rzędu dziesiątek kilometrów. Wieże ustawiane były nad znakami ziemnymi stanowiącymi geodezyjną osnowę poziomą pierwszej i drugiej klasy. Punkty te stanowiły odniesienie dla pomiarów wykonywanych w celu sporządzania map i prac realizacyjnych (wyznaczania w terenie projektowanej lokalizacji obiektu).

Fotografia wykonana z wieży kościoła pw. św. Antoniego z Padwy oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Pomnik Nieznanego Żołnierza w Gołonogu

Pomnik Nieznanego Żołnierza

Pomnik wystawiony przez społeczeństwo Gołonoga na początku lat 30-tych, na skrzyżowaniu ulic: Stara Wieś, Kościelna i Laski. Zburzony przez okupanta. Zgromadzenie prawdopodobnie z okazji święta 11 listopada z udziałem organizacji społecznych i uczniów Szkoły nr 1, z kierownikiem Stanisławem Brokiem z prawej strony. W manifestacji uczestniczył również Adam Drożdż, jako uczeń tej szkoly.

Fotografia oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Rozbudowa kościoła pw. św. Antoniego

Na zdjęciu generalna przebudowa kościoła. Brak jeszcze muru okalającego dzisiaj cmentarz przykościelny. Przy pracach brała udział babcia Adama Drożdża, Maria Zięba.

Zdjęcie znalezione przypadkowo, po wojnie, w Paczkowie, w domu architekta kierującego budową.

Fotografia oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Ulica Działki z wieży kościelnej

Ulica Działki.

Zabudowa zachowana w części do dzisiaj od ul. Kościelnej do, widocznych w dali, na prawo wykopów pod dzisiejsze ulice Kasprzaka i Tysiąclecia. W środku, po prawej budynek Szkoły Nr 2, zajmowany potem przez prywatne licea zawodowe oraz Wyższą Szkołę Planowania Strategicznego (od października 2004r.)

Fotografia wykonana z wieży kościoła pw. św. Antoniego z Padwy oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Ulica Kościelna i Działki z wieży kościelnej

Ulica Kościelna i Działki

Interesujące ujęcie ul. Kościelnej i ul. Działki. Na pierwszym planie, po prawej stodoła Rybaka, oraz domy Szczęśnika i Hyry, trochę dalej Wichlińskiego. W centrum bryła Szkoły nr 2. Po lewej domy Kacmarzyka, Marca, Zaburdy, Włodarczyka.

Fotografia wykonana z wieży kościoła pw. św. Antoniego z Padwy oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Ulica Laski z wieży kościelnej

Ulica Laski.

Dalszy ciąg ul. Laski. Na prawo pola uprawne na zboczach Małej Góry.

Fotografia wykonana z wieży kościoła pw. św. Antoniego z Padwy oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Ulica Laski, Piaski i Babia Ława z wieży kościelnej

Ulice: Laski, Piaski i Babia Ława

Na prawo zwarta zabudowa ul. Laski, która w całości przetrwała do dzisiaj. Na horyzoncie, po prawej kolonia Tworzeń i droga do Łośnia, na miejscu której stoją obecnie wielkie piece Huty Katowice.

Fotografia wykonana z wieży kościoła pw. św. Antoniego z Padwy oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej
Ulica Stacyjna z wieży kościelnej

Skrzyżowanie ulic: Kościelnej, Laski i Stara Wieś

Przy skrzyżowaniu 2 domy Detków i budynek dawnej gminy, później szkoły i remizy strażackiej, niedawno rozebrany. W dalszym ciągu ulicy Starowiejskiej, po lewej stronie domy Dudzika, Kuźniaka (Drożyńskiego), Wartaka, Jury i Klimczyka. Po prawej domy: Klimczyka, Szczepki, Dejki, Franusa, Merty (Czapli), Szczęśnika, Górala, Kuligowskiego (Tekieli).

Fotografia wykonana z wieży kościoła pw. św. Antoniego z Padwy oraz opis pochodzą ze strony Adama Drożdża – naszgolonog.net.
Podziękowania dla Eugenii Drożdż za możliwość ich udostępnienia.
Więcej