Dawna Dąbrowa

Ostatnio dodane

190 / 253« Pierwsza ‹ Poprzednia 188 189190191 192 Następna ›Ostatnia »

Zakłady Chemiczne STREM

Fotografia Zakładów Chemicznych „STREM” w Strzemieszycach, z czasopisma „Świat” nr 12 z 24.03.1923 roku. Zdjęcie było dopełnieniem artykułu: Towarzystwo Zakładów Chemicznch „STREM” Sp. Akc.:

Towarzystwo Akcyjne Zakładów Chemicznych „Strem” powstało w roku 1907 z połączenia istniejących dwóch fabryk przetworów z kości, mianowicie „Zakładów Chemicznych Strzemieszyce” w Strzemieszycach i fabryki firmy „Ludwik Spiess i Syn” w Tarchominie pod Warszawą. Założone na silnych podstawach finansowych nowe Towarzystwo rychło nietylko opanowało rynek krajowy, lecz rozszerzyło swą działalność na rynek zewnętrzny, a w szczególności na Rosję. Pomyślny i szybki rozwój Towarzystwa spowodował przyłączenie się doń innych fabryk krajowych. W roku 1910 dołączyły się: Towarzystwo Akcyjne Fabryki Kleju i Przetworów Chemicznych w Chojnach pod Łodzią i firma Dr. Józef Landau i S-ka w miejscowości Borowe Pole pod Zawierciem i nabytą została fabryka w Grajewie, blisko ówczesnej granicy niemieckiej. W następnym zaś roku Towarzystwo nabyło na własność od Societe Anonyme des Produits Chimigues et Huilleries fabrykę w Odessie.

W tym czasie Towarzystwo Akcyjne Zakładów Chemicznych „Strem” ześrodkowało w swych rękach cały przerób krajowych kości na produkty chemiczne, mianowicie łój kostny, mączkę kostną i klej kostny. Konsekwencją było umożliwienie taniej produkcji przez wyeliminowanie tych fabryk, które pracowały z małą sprawnością i w niepomyślnych warunkach, i przez powiększenie sprawności gospodarczej i technicznej tych placówek, które zarówno pod względem taryfowym jak bliskości węgla i t. p. dawały widoki najlepszych warunków rozwoju.

Na czoło przedsiębiorstwa wysunęła się fabryka w Strzemieszycach, posiadająca najlepsze warunki przyrodzone, położona w Dąbrowieckiem Zagłębiu Węglowem, tuż przy stacji kolejowej, i posiadająca dobrze rozbudowaną własną bocznicę kolejową. Po częściowym pożarze w r. 1912 odbudowano fabrykę podług najnowszych wymagań techniki budowlanej i zaopatrzono w nowoczesne urządzenia techniczne, przyczem sprawność fabryki tej została doprowadzona do tego stopnia, że może obecnie przerobić zgórą całą ilość krajowego surowca. Równorzędnie udoskonalone zostały pod względem technicznym fabryki w Chojnach i Tarchominie, które, w latach 1920/22 otrzymały przez nowopobudowane bocznice bezpośrednie połączenie z państwowemi kolejami. Natomiast wyzbyło się Towarzystwo fabryki w Grajewie, która posiadała bardzo stare i nieodpowiająceo (*oryginalna błędna pisownia) becnym wymaganiom urządzenie i która wskutek zmienionych warunków politycznych straciła swoje znaczenie geograficzne, oraz fabryki w Kole, którą przejął Magistrat m. Warszawy, stworzywszy z niej jedyny w kraju racjonalnie urządzony zakład utylizacyjny dla przerobu padliny. Fabryka ta o przejściowem tylko znaczeniu była nabyta w okresie organizacyjnym.

Naturalnym wynikiem ekspansji Towarzystwa było dążenie do wyrobu produktów, stanowiących dalszy rozwój podstawowej gałęzi przerobu; a więc wytwórczość łoju kostnego wywołała tendencję do powiększenia wytwórczości produktów tłuszczowych, jak oleina i stearyna i do udoskonalenia w Stearyniarni Strzemieszyckiej działu glicerynowego przez wybudowanie destylarni gliceryny i umożliwienia produkcji gliceryny farmaceutycznej; wytwórczość zaś mączki kostnej – w kierunku nawozów sztucznych, mianowicie superfosfatów. Stąd wypłynęło przejęcie znacznego udziału w Małopolskiem Towarzystwie dla Przemysłu Chemicznego w Lwowie, posiadającem fabrykę w Zniesieniu pod Lwowem, której techniczne kierownictwo znajduje się w rękach Towarzystwa Zakładów Chemicznych „Strem”; fabryka ta, w ostatnich latach zajmująca się tylko przerobem kości, obecnie zostaje rozbudowana na wielką skalę dla produkcji superfosfatów i wkrótce otrzyma połączenie z koleją państwową przez budującą się tam bocznicę kolejową.

Z tych samych względów ekspansyjnych nabyło Towarzystwo w r. 1919 większość akcji Fabryki Kleju i Żelatyny „Żelatyna” w Winnicy starostwa Warszawskiego przy kolejce Jabłonna – Wawer i powiększyło w Strzemieszycach oddział przerobu kleju skórnego, a po przyłączeniu Górnego Śląska weszło ze znacznym udziałem do fabryki „Ceres” w Brzeziu (pod Raciborzem), produkującej klej kostny i skórny oraz superfosfaty, – te ostatnie na wielką skalę.

We wszystkich swych fabrykach Towarzystwo stosuje najnowsze zdobycze techniki. A więc transportowanie materjałów odbywa się wszędzie drogą mechaniczną. Wydzielanie żelaza z kości przed ich łamaniem odbywa się za pomocą elektromagnesów, które automatycznie zatrzymują żelazo w czasie transportowania materjału. Suszenie mąki kostnej, do którego stosowano dotychczas suszarnie obrotowe, uskutecznia się obecnie w najnowszego systemu suszarniach za pomocą prądu ogrzanego powietrza; system ten pozwala uniknąć szkodliwego dla zajętych przy pracy robotników pyłu. Przy urządzeniach kotłowych, zaopatrzonych w przegrzewacze dla pary i podgrzewacze (ekonomisery), znajdują się wszelkie aparaty kontrolujące jak: wodomiary, wagi automatyczne, ciągomierze, pirometry oraz automatyczne analizatory gazów spalinowych. Wreszcie para odchodowa silników parowych jest całkowicie zużytkowana do celów fabrykacyjnych. Dzięki tym wszystkim urządzeniom zużycie węgla zostało zredukowane do minimum.

Jak już wspomnieliśmy, surowcem dla produktów, wyrabianych przez fabryki Towarzystwa, są odpadki zwierzęce, mianowicie kość i odpadki surowych skór zwierzęcych. Przed r. 1914 źródłem surowca była Kongresówka i Rosja. Po ustaleniu nowego politycznego układu Europy rynki   zakupu   surowca   zmieniły się zupełnie: na miejsce Rosji wstąpiły dawne zabory, obecnie więc wyłącznym źródłem surowca jest Państwo Polskie. Nadmienić należy, że we wszystkich krajach cywilizowanych istnieje zakaz wywozu kości, co powoduje ograniczenie się do własnych źródeł. Ogólny przerób kości przed wojną – dzięki dopływowi z Rosji- wynosił 25 000 ton, podczas gdy w roku 1922 pomimo stale wzrastającej od roku 1919 zbiórki wynosił zaledwie 9 000 ton.
Wobec roli, jaką odgrywają dla gospodarki państwowej, a w szczególności dla rolnictwa przetwory z kości, przemysł ten cieszy się opieką Państwa, które też popiera akcję podniesienia zbiórki kości. Najważniejszym momentem w tym kierunku jest uświadomienie społeczeństwa, że kości nie należy traktować jako odpadek bezwartościowy, lecz dążyć do skrzętnego jej zbierania.

Kontrola przebiegu przerobu jako konieczny warunek osiągnięcia najlepszych pod względem gatunku produktów jest stosowana w całej rozciągłości z zastosowaniem najnowszych metod analitycznych. W roku 1920/21 przy fabryce w Strzemieszycach zbudowane zostało w tym celu nowe obszerne laboratorjum analityczno-doświadczalne. W zakres działalności   tego laboratorjum   wchodzi nietylko sama kontrola ruchu fabrycznego, lecz i opracowywanie nowych metod oraz badania naukowe. Laboratorjum posiada dwa główne działy: klejowy i tłuszczowy. Drugie laboratorjum, będące obecnie w rozbudowie, znajduje się w Winnicy i służyć będzie dla technicznych i naukowych badań nad żelatyną i klejem skórnym. Oprócz tego każda z fabryk posiada laboratorjum dla kontroli bieżącej produkcji.

Przy Zarządzie Towarzystwa w Warszawie   zorganizowany został osobny Wydział Techniczny, którego zadaniem jest śledzenie za postępami techniki i stosowanie tych postępów w fabrykach Towarzystwa.    Wydział ten    rozporządza   literaturą w postaci   tygodników i miesięczników europejskich z dziedziny i techniki. Dla skoordynowania pracy poszczególnych fabryk urządzane są co pewien czas zjazdy kierowników fabryk. Ostatnio zjazd taki odbył się w Warszawie w dniu 22 grudnia   1922 r. przy udziale 16 osób.
We wszystkich akcjach ogólnego charakteru, mających związek z krajowym przemysłem chemicznym, Towarzystwo przyjmuje przez swych przedstawicieli czynny udział. Towarzystwo jest jednym z założycieli Związku Zawodowego Wielkiego Przemysłu Chemicznego Państwa Polskiego.

Zgodnie z nowym statutem Towarzystwa, zatwierdzonym przez Ministerstwa Przemysłu i Handlu oraz Skarbu, nazwa Towarzystwa została zmieniona na „Towarzystwo Zakładów Chemicznych „Strem” Sp. Akc., jak w nagłówku niniejszego artykułu. Siedzibą Zarządu Towarzystwa jest Warszawa; mieszczą się przy ul. Mazowieckiej No 7.
Więcej
Tablo - Zarząd budowy boiska Zagłębianki

Tablo z 1934 roku – na nim uwieczniono osoby, które były zaangażowane w powstanie boiska Zagłębianki (na pograniczu Będzina i Dąbrowy Górniczej). W ostatnim okresie stadion przynależał do Dąbrowy Górniczej.

Zarząd, który rozpoczął budowę boiska: Wł. Sapilewski (sekretarz), M. Paniewski (I v-prezes), M. Bluszcz (prezes), St. Ciołek (II v-prezes), St. Faba (skarb.), B. Szubert (gosp. boiska), H. Gwóźdź (kier. sport.), L. Organista (gosp. inwen.).

M. Bluszcz to przedwojenny prezes klubu. Właśnie w 1934 roku kopalnia Paryż przekazała klubowi teren przy ulicy Siemońskiej, gdzie powstało boisko Zagłębianki.

Podziękowania dla Muzeum Miejskiego „Sztygarka” za udostępnienie zbiorów.

Więcej
Jaworowa 19 - wyburzenie

9 marca 2013 zburzony został budynek przy ul. Jaworowej 19. Ruch uliczny został zablokowany a samochody objeżdżały ten teren przez parking. Wcześniej w tym domu był bar 'Pod gruszą’. Tytułowa grusza zapewniała cień dla gości baru. Tuż obok kamienica z numerem 17.

Zdjęcie niskiej jakości – wykonane aparatem w telefonie.
Więcej
Wyburzenie dawnego baru 'Pod gruszą'

9 marca 2013 zburzony został budynek przy ul. Jaworowej 19. Ruch uliczny został zablokowany a samochody objeżdżały ten teren przez parking. Wcześniej w tym domu był bar 'Pod gruszą’. Tytułowa grusza zapewniała cień dla gości baru.

Zdjęcie niskiej jakości – wykonane aparatem w telefonie.
Więcej
Wyburzenie domu przy Jaworowej 19

9 marca 2013 zburzony został budynek przy ul. Jaworowej 19. Ruch uliczny został zablokowany a samochody objeżdżały ten teren przez parking. Wcześniej w tym domu był bar 'Pod gruszą’. Tytułowa grusza zapewniała cień dla gości baru. Tuż obok kamienica z numerem 17.

Zdjęcie niskiej jakości – wykonane aparatem w telefonie.
Więcej
Magistrat i półsanatorium

Fotografia w oryginale była lustrzanym odbiciem negatywy. Po lewej stronie budynek dawnego Magistratu. Naprzeciwko dom Huty Bankowej, nieco poniżej dąbrowskie półsanatorium i blok w budowie.

Podziękowania dla Sebastiana Glonka za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Pałac Kultury Zagłębia

Czy to zdjęcie zostało wykonane z ulicy Konopnickiej z okolic dawnego budynku TP SA? Czy też z miejsca, gdzie obecnie jest przychodnia? Tuż przy ogrodzeniu parceli oznaczenie przystanku autobusowego 'A’.

Podziękowania dla Sebastiana Glonka za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Kawalkada motocykli

Na fotografii nie ma żadnych szczegółów, które pozwoliłyby na jej datowanie. Sebastian Glonek precyzyjnie ją umiejscowił – przesmyk z ulicy 3 Maja do ulicy Sienkiewicza.

Podziękowania dla Sebastiana Glonka za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Pierwszy Magistrat Dąbrowy

Plik fotografii został zatytułowany jako „pierwszym gmach”. Nad wejściem do kamienicy ozdobna tablica z napisem: MAGISTRAT MIASTA DĄBROWY. Nad literami można zauważyć herb miasta. Po lewej stronie cukiernia R. Smoleńskiego (ew. A. Smoleńskiego). W kilku książkach reklamowych i adresowych z lat 20 i 30 nie ma wymienionej cukierni Smoleńskiego.

Adres Magistratu to 3 Maja 22.

Dzięki p. Monice Plucie pojawiły się dwie nowe informacje: w Kielcach funkcjonowała cukiernia K. Smoleńskiego – czy to czysta zbieżność nazwisk czy może rodzinny biznes? Dodatkowo p. Monika zauważyła i porównała osoby w mundurach – bardzo możliwe, że są to policjanci województwa śląskiego.

Podziękowania dla Muzeum Miejskiego „Sztygarka” za udostępnienie zbiorów.

Więcej
Widoki z Dąbrowy

Sygnatura 1299
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

1. Budynek Urzędu Skarbowego;
2. Park Miejski;
3. Panorama miasta;
4. Kościół p.w. Matki Boskiej Anielskieij

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Pocztówka z herbem Dąbrowy Górniczej

Sygnatura 1559
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

Na pocztówce z 1997 cztery widoki: Pogorie, hubertus, fontanna z bobrem przy PKZ i widok na ulicę Królowej Jadwigi i bloki przy Adamieckiego.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Konopnicka 30

Pocztówka z wydawnictwa DIKAPPA opisana jako:
Dąbrowa Górnicza – ul. Konopnickiej 30 (róg Cieplaka)
Biuro Rachunkowe „Serwis” – tel. 262-81-73
PUH „Poligrafia” – tel. 262-69-56

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Dąbrowa Gónicza jest OK

Sygnatura 477
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

1. Budynek ZSZ „Sztygarka”;
2. Gmach Dąbrowskiego Pałacu Kultury
3. Budynek Urzędu Skarbowego;
4. Ul. T. Kościuszki – nocą.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Widoki z Dąbrowy

Sygnatura 2046
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

W tle dwie fotografie – budynek PKO przy ul. Piłsudskiego (Gołonóg) i bazylika NMP Anielskiej. W miniaturach – Pogoria, hala widowiskowo-sportowa, fontanna i PKZ i Urząd Miasta.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Górka Gołonoska - kościół pw. św. Antoniego

Sygnatura 1870
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

Miniatury z NEMO, Placem Wolności i Urzędem Miasta umieszczono na tle Górki Gołonoskiej i kościoła pw. św. Antoniego z Padwy.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Pogoria III

Sygnatura 1871
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

W tle widok na osiedle Łęknice i Górkę Gołonoską. W miniaturach umieszczono: halę widowiskowo-sportową w parku Hallera, fontannę i PKZ oraz fragment Pogorii.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Mozaika widoków Dąbrowy

Sygnatura 1868
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Ulica Królowej Jadwigi

Na odwrocie pocztówki nadruk:
Aleja Królowej Jadwigi i kościół M.B. Anielskiej

a.w.a. Bielsko-Biała tel./fax (030) 14-95-35

Na prawej krawędzi fragment napisu: POWSZECHNY ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Panorama parku Hallera

Od lewej strony – tzw. Małpi Gaj, 2 kamienice Huty Bankowej, trzy wieżowce przy ul. Tadeusza Kościuszki, bloki przy ul. Królowej Jadwigi (zza nich wystaje część PKZ). Dalej Dom Harcerza (w czasie okupacji niemieckie przedszkole), Technikum Hutnicze i bazylika. Na prawej krawędzi pocztówki można zauważyć trzy białe maszty.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Przychodnia na Adamieckiego

Pocztówka wysłana 14.06.1984 – pocztówka pochodzi jednak z wcześniejszego okresu. Przyklejony znaczek skutecznie uniemożliwia odczytanie sygnatury i datowanie. Przed przychodnią zdrowia stoją nysa i wołga.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Podwórze kamienicy przy ul. 3 Maja 32

Dzięki uprzejmości Tomasza Jachyma miałem możliwość 28.02.2013 wykonać kilkadziesiąt zdjęć kamienicy przy ulicy 3 Maja 32 (przy skrzyżowaniu 3 Maja z ul. Dąbrowskiego). Jednym z pierwszych właścicieli budynku był prezydent Dąbrowy Górniczej, Teofil Trzęsimiech (kadencja 29.05.1936-02.1940).
Więcej
Budowa kościoła pw. NMP Anielskiej

Unikatowa fotografia z początków ubiegłego wieku. Po lewej stronie istniejące do dziś zabudownia ówczesnej szkoły żeńskiej im. Emilii Zawidzkiej. Wtedy były ogrodzone drewnianym płotem. Nad wejściem widać tablicę z napisami – niestety nieczytelnymi (czyżby nazwa szkoły?). Warto zwrócić uwagę na balkon, wystający z bryły budynku. W powiększeniu widać ozdobną balustradę.

W tle budynek wcześniejszego kościoła św. Aleksandra, który od 1898 do 1912 roku był rozbudowywany wg projektu Józefa Stefana Pomian-Pomianowskiego.

Do weryfikacji na dawnych mapach pozostają tory kolejowe – czyżby prowadziły na teren kopalni Reden (dzisiejszy park Hallera)?

Podziękowania dla Muzeum Miejskiego „Sztygarka” za udostępnienie zbiorów.
Więcej
Ulica Kościuszki

Pocztówka z wydawnictwa Dikappa, z widokiem na ulicę Tadeusza Kościuszki. Widać dawny Dom Partii i siedzibę UM (aktualnie bibliotekę miejską). W tle blok, tzw. superjednostka.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum oraz dla wydawnictwa DIKAPPA za możliwość publikacji pocztówki.
Więcej
Dąbrowski Pałac Kultury

Sygnatura 1121
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

1. Gmach Dąbrowskiego Pałacu Kultury;
2. Centrum miasta nocą;
3. Budynek Urzędu Miejskiego.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Pomnik Bohaterów Czerwonych Sztandarów

Pocztówka z lat ’70 opisana na odwrocie: Dąbrowa Górnicza. Pomnik Bohaterów Czerwonych Sztandarów, w głębi Pałac Kultury Zagłębia.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Dąbrowski fragment mapy

Mapa: polska
Godło arkusza: 4 XX (3862)
Tytuł arkusza: Beuthen
Nazwa współczesna: Bytom

Z Dąbrowy i okolic aktualnych dzielnic można odczytać z mapy: Kuźnica Waręska, Gałązka, Rataje, Przeczów, Trzebyczka, Maryanki, Niepiekło, Pogorya, Czarna Przemsza, zu Łagisza, zu Dąbrowa, W.H. Olszowa, E.St., Cemt. Fb., Eisen Fb., Wańczyków, Dąbrowa, zu Gołonóg, Nadleśny, E.St., Piekło, Kostrowizna, M. Piła Ujejska, Huta (Antoniów), H.H., B.B., M. Kuźnica Wojkowicka, M.H. Bugaj, Sikorka, Tuczna Baba, Wygiełzów, Ząbkowice, Łosień, zu Strzemieszyce, Strzemieszyce Mł., Przystanek, Nadleśny, M. Sałas, zu Porąbka, Niemce, Strzemieszyce Wk., M. Ciołek, M. Warwas, Garwisz, Troniec, Galmei Bgw.

Cała mapa dostępna tutaj (~16MB).

Podziękowania dla serwisu mapywig.org.
Więcej
Dąbrowski Pałac Kultury

Sygnatura 211
Dąbrowa Górnicza – należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu. Miasto obejmuje znaczną część Kotliny Dąbrowskiej, rozpościera się na obszarze 187km² i liczy 135 tys. mieszkańców. Na zdjęciu gmach Dąbrowskiego Pałacu Kultury.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Dąbrowski fragment - Katovice

Mapa: rosyjska
Skala: 1:50 000
Rok wydania: 1944
Godło arkusza: M-34-63-?

Prawy, górny róg mapy Katowic (pisownia z mapy to Katovice) to fragment z Dąbrową Górniczą.
Cała mapa dostępna tutaj (~10MB).

Podziękowania dla serwisu mapywig.org.
Więcej
Centrum miasta

Sygnatura 461
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

1. Panorama miasta;
2. Ul. Królowej Jadwigi – nocą;
3. Perspektywa ulic Królowej Jadwigi i Sobieskiego;
4. Ul. T. Kościuszki – nocą.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Mozaika z widokami Dąbrowy

Sygnatura 819
Dąbrowa Górnicza – prawa miejskie otrzymała w 1916r. Położona we wschodniej części Wyżyny Śląskiej, należy do czołowych ośrodków polskiego przemysłu.

1. Budynek Urzędu Skarbowego;
2. Gmach Dąbrowskiego Pałacu Kultury;
3. Jezioro „Pogoria”;
4. Budynek Urzędu Miejskiego;
5. Park w centrum miasta;
6. Panorama miasta nocą.

Podziękowania dla Roberta Winklera za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej