Dawna Dąbrowa

Ostatnio dodane

189 / 253« Pierwsza ‹ Poprzednia 187 188189190 191 Następna ›Ostatnia »

Staszic - budowa osiedla

Kolejne zdjęcie z serii fotografii o budowie osiedla Staszic. Na dużej części z nich jest ta sama para zakochanych. Wszędzie wala się mnóstwo cegieł i materiałów budowlanych. Technologia budowy ze zdjęcia polegała na wykopaniu piwnic a następnie wymurowaniu ceglanych fundamentów tuż przy ścianie wykopu.

W tle widać kilka wagoników piaskowej kolejki napowietrznej oraz jedną z podpór. Data z podpisu fotografii to 17.IX.1933.

Podziękowania dla Muzeum Miejskiego „Sztygarka” za udostępnienie zbiorów.

Więcej
Staszic - fundamenty

Jedno z 15 zdjęć z serii o budowie osiedla Staszic. Na dużej części z nich jest ta sama para zakochanych. Wszędzie wala się mnóstwo cegieł. Technologia budowy ze zdjęcia polegała na wykopaniu piwnic a następnie wymurowaniu ceglanych fundamentów tuż przy ścianie wykopu. Tymczasem Ona siedzi na gazecie (z pewnością położonej przez niego na szafliku). On zapatrzony w nią jak w lustro, uśmiechnięty. Ona sprawiająca wrażenie nieśmiałej… Cała seria tych zdjęć jest naprawdę wyjątkowa.

W tle widać kilka wagoników piaskowej kolejki napowietrznej. Data z podpisu fotografii to 17.IX.1933.

Podziękowania dla Muzeum Miejskiego „Sztygarka” za udostępnienie zbiorów.

Więcej
Dawny plac zabaw na Zielonej

Z uwiecznionych na tym zdjęciu przyrządach do zabawy już nic nie pozostało. Współcześnie w tym miejsciu jest również miejsce dla dzieci. Widać m.in. huśtawki, karuzelę, koniki oraz a’la labirynt z metalowych sześcianów.

Na odwrocie ręczna sygnatura 110.
Więcej
Krąg taneczny

Krąg taneczny z parku Zielona w latach ’70 ubiegłego wieku. Warto zwrócić uwagę na socrealistyczne rzeźby autorstwa Stanisława Sikory, ustawione na obwodzie kręgu przy trzech wejściach do wnętrza okrąglaka. Łącznie 6 rzeźb naturalnej wielkości, wykonanych z piaskowca.

Jaką funkcję pełniły te a’la maszty na obwodzie kręgu? Były tam lampy elekryczne? Zdecydowanie za małe na kwietniki…

Na odwrocie ręczna sygnatura 109.
Więcej
Kościół pw. św. Antoniego z Padwy

Zdjęcie pochodzące z lat siedemdziesiątych – fragment kościoła św. Antoniego z Padwy, z charakterystycznymi drzwiami. Widać również tablicę na kościelne ogłoszenia i krzyż misyjny. Tuż obok drzwi tablica – nie kojarzę jej współcześnie? Ciekawe, co było przyczyną rozkopania chodnika – płyty wyraźnie nierówne, kilku brakuje.

Na odwrocie ręczna sygnatura 67.
Więcej
Budowa Łęknic

Pierwsze zdjęcie na stronie, gdzie pokazany jest etap budowy Łęknic w latach ’70. Za budowlanym żurawiem można zauważyć Górkę Gołonoską i kościół pw. św. Antoniego z Padwy. Od strony wschodniej widoczny jest blok nr 24. Natomiast blok w budowie ma nr 32.

Na odwrocie ręczna sygnatura 108.
Więcej
Ulica Skibińskiego

Początek lat ’70 – ulica Skibińskiego. Samochód w tle to warszawa 203/204 lub 223/224 (modele 203 i 204 różniły się tylko silnikiem; za wiki – zero w oznaczeniu zastąpiono '2′ na żądanie Peugeota, który miał to zastrzeżone dla swoich modeli – czyli nadwozie wszystkich 4 typów powinno być takie same).

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Pogoria I

Widok na Pogorię I od zachodniej strony.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
POKÓJ PRACA SOCJALIZM

Na bloku przy ul. Królowej Jadwigi 6 widać slogan: POKÓJ PRACA SOCJALIZM.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Przed blokiem Królowej Jadwigi 6

Przy wejściu do parku Hallera – w tle blok przy ul. Królowej Jadwigi 6.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Przy pomniku Bohaterów Czerwonych Sztandarów

Pamiątkowe zdjęcie z lat 70, sprzed tzw. Hendrixa. Na cokole napis: BOHATEROM CZERWONYCH SZTANDARÓW.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Pomnik Bohaterów Czerwonych Sztandarów

Ciekawa fotografia – na tyle, na ile pozwala jakość zdjęcia można ocenić, że to końcowy etap prac przed odsłonięciem pomnika Bohaterów Czerwonych Sztandarów. Wokół widać jeszcze prowizoryczne ogrodzenie a o bryłę pomnika jest oparta drabina. Na cokole nie ma jeszcze napisu: BOHATEROM CZERWONYCH SZTANDARÓW.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Pochód uczennic ulicą Sobieskiego

Uczennice (tarcze szkolne naszyte na rękawach) na wysokości Sobieskiego 5. Na witrynie sklepowej widać fragmenty kilka napisów: SKLEP NR…, MĄKA, KASZA…

Nawierzchnia ulicy jest jeszcze bez asfaltu.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Pochód ulicą Sobieskiego

Na zdjęciu uwieczniono część pochodu, na ulicy Sobieskiego – za sztandarem maszeruja grupa mężczyzn w mundurach (czyżby OHP – Ochotnicze Hufce Pracy?). Do weryfikacji – czy między kamienicą na głównym planie a budynkiem przy 3 maja widać jeszcze starą aptekę czy to już 'współczesna’ budowa. Kolejny obiekt do weryfikacji to kamienica widoczna po prawej stronie – czy to jeszcze zabudowa z poprzedniej ulicy Szosowej czy istniejący do dziś jeden z budynków Huty Bankowej.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Orkiestra - ulica Sobieskiego

Na zdjęciu uwieczniono część pochodu, na ulicy Sobieskiego. Na witrynach sklepowych i ścianie kamienicy widać kilka napisów: NABIAŁ, OBUWIE WSS (Wojewódzka Spółdzielnia Spożywców). W uchwytach, przy balkonach, powiewają czerwone i biało-czerwone flagi.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Chwała Bohaterom Czerwonych Sztandarów

Pod szeregiem flag napis: CHWAŁA BOHATEROM CZERWONYCH SZTANDARÓW. Poniżej podobizna Lenina i daty 1917-1970. Z balkoników oraz słupa oświetleniowego zwisają czerwone i biało-czerwone flagi.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Od strony Zagórza w stronę Redenu

Droga z Zagórza do Dąbrowy Górniczej w trakcie budowy; w tle bloki przy ulicy Adamieckiego. Najbardziej zastanawiającym elementem fotografii jest wieża widoczna nieco na prawo. Wg informacji uzyskanych od kilku mieszkańców miasta, może to być stacja trafo WN (wysokiego napięcia).

ps. Jest to 1900 element na dawnadabrowa.pl !

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Widok na park Hallera

Widok na park Hallera z Alei Róż. Widać jeszcze słabo zazielenione skwery. W tle charakterystycznych siedem kominów Huty Bankowej.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Niech się święci - 1 Maja

Na zdjęciu można wyróżnić kilka szczegółów: przystrojone słupy oświetleniowe, flagi przy pomniku Bohaterów Czerwonych Sztandarów, napis na PKZ: niech się święci 1 Maja. Przed Pałacem widać biały fragment estrady a na nim jakiś nie określony zespół. Przed nimi natomiast nie widać ani jednej osoby…

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Na Placu Wolności

Zdjęcie centrum miasta z lat 70. Czy dzisiejszy napis STYLOWA jest równie duży? W tle, za bazyliką, widać już bloki przy ul. Adamieckiego.

Podziękowania dla p. Adama Tryby za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Skrzyżowanie ul. Królowej Jadwigi i Reymonta

Na fotografii z ok. 1920 roku uwieczniono skrzyżowanie ulicy Królowej Jadwigi i Reymonta.

Podziękowania dla Muzeum Miejskiego „Sztygarka” za udostępnienie zbiorów.
Więcej
Zakłady Chemiczne STREM

Fotografia Zakładów Chemicznych „STREM” w Strzemieszycach, z czasopisma „Świat” nr 12 z 24.03.1923 roku. Zdjęcie było dopełnieniem artykułu: Towarzystwo Zakładów Chemicznch „STREM” Sp. Akc.:

Towarzystwo Akcyjne Zakładów Chemicznych „Strem” powstało w roku 1907 z połączenia istniejących dwóch fabryk przetworów z kości, mianowicie „Zakładów Chemicznych Strzemieszyce” w Strzemieszycach i fabryki firmy „Ludwik Spiess i Syn” w Tarchominie pod Warszawą. Założone na silnych podstawach finansowych nowe Towarzystwo rychło nietylko opanowało rynek krajowy, lecz rozszerzyło swą działalność na rynek zewnętrzny, a w szczególności na Rosję. Pomyślny i szybki rozwój Towarzystwa spowodował przyłączenie się doń innych fabryk krajowych. W roku 1910 dołączyły się: Towarzystwo Akcyjne Fabryki Kleju i Przetworów Chemicznych w Chojnach pod Łodzią i firma Dr. Józef Landau i S-ka w miejscowości Borowe Pole pod Zawierciem i nabytą została fabryka w Grajewie, blisko ówczesnej granicy niemieckiej. W następnym zaś roku Towarzystwo nabyło na własność od Societe Anonyme des Produits Chimigues et Huilleries fabrykę w Odessie.

W tym czasie Towarzystwo Akcyjne Zakładów Chemicznych „Strem” ześrodkowało w swych rękach cały przerób krajowych kości na produkty chemiczne, mianowicie łój kostny, mączkę kostną i klej kostny. Konsekwencją było umożliwienie taniej produkcji przez wyeliminowanie tych fabryk, które pracowały z małą sprawnością i w niepomyślnych warunkach, i przez powiększenie sprawności gospodarczej i technicznej tych placówek, które zarówno pod względem taryfowym jak bliskości węgla i t. p. dawały widoki najlepszych warunków rozwoju.

Na czoło przedsiębiorstwa wysunęła się fabryka w Strzemieszycach, posiadająca najlepsze warunki przyrodzone, położona w Dąbrowieckiem Zagłębiu Węglowem, tuż przy stacji kolejowej, i posiadająca dobrze rozbudowaną własną bocznicę kolejową. Po częściowym pożarze w r. 1912 odbudowano fabrykę podług najnowszych wymagań techniki budowlanej i zaopatrzono w nowoczesne urządzenia techniczne, przyczem sprawność fabryki tej została doprowadzona do tego stopnia, że może obecnie przerobić zgórą całą ilość krajowego surowca. Równorzędnie udoskonalone zostały pod względem technicznym fabryki w Chojnach i Tarchominie, które, w latach 1920/22 otrzymały przez nowopobudowane bocznice bezpośrednie połączenie z państwowemi kolejami. Natomiast wyzbyło się Towarzystwo fabryki w Grajewie, która posiadała bardzo stare i nieodpowiająceo (*oryginalna błędna pisownia) becnym wymaganiom urządzenie i która wskutek zmienionych warunków politycznych straciła swoje znaczenie geograficzne, oraz fabryki w Kole, którą przejął Magistrat m. Warszawy, stworzywszy z niej jedyny w kraju racjonalnie urządzony zakład utylizacyjny dla przerobu padliny. Fabryka ta o przejściowem tylko znaczeniu była nabyta w okresie organizacyjnym.

Naturalnym wynikiem ekspansji Towarzystwa było dążenie do wyrobu produktów, stanowiących dalszy rozwój podstawowej gałęzi przerobu; a więc wytwórczość łoju kostnego wywołała tendencję do powiększenia wytwórczości produktów tłuszczowych, jak oleina i stearyna i do udoskonalenia w Stearyniarni Strzemieszyckiej działu glicerynowego przez wybudowanie destylarni gliceryny i umożliwienia produkcji gliceryny farmaceutycznej; wytwórczość zaś mączki kostnej – w kierunku nawozów sztucznych, mianowicie superfosfatów. Stąd wypłynęło przejęcie znacznego udziału w Małopolskiem Towarzystwie dla Przemysłu Chemicznego w Lwowie, posiadającem fabrykę w Zniesieniu pod Lwowem, której techniczne kierownictwo znajduje się w rękach Towarzystwa Zakładów Chemicznych „Strem”; fabryka ta, w ostatnich latach zajmująca się tylko przerobem kości, obecnie zostaje rozbudowana na wielką skalę dla produkcji superfosfatów i wkrótce otrzyma połączenie z koleją państwową przez budującą się tam bocznicę kolejową.

Z tych samych względów ekspansyjnych nabyło Towarzystwo w r. 1919 większość akcji Fabryki Kleju i Żelatyny „Żelatyna” w Winnicy starostwa Warszawskiego przy kolejce Jabłonna – Wawer i powiększyło w Strzemieszycach oddział przerobu kleju skórnego, a po przyłączeniu Górnego Śląska weszło ze znacznym udziałem do fabryki „Ceres” w Brzeziu (pod Raciborzem), produkującej klej kostny i skórny oraz superfosfaty, – te ostatnie na wielką skalę.

We wszystkich swych fabrykach Towarzystwo stosuje najnowsze zdobycze techniki. A więc transportowanie materjałów odbywa się wszędzie drogą mechaniczną. Wydzielanie żelaza z kości przed ich łamaniem odbywa się za pomocą elektromagnesów, które automatycznie zatrzymują żelazo w czasie transportowania materjału. Suszenie mąki kostnej, do którego stosowano dotychczas suszarnie obrotowe, uskutecznia się obecnie w najnowszego systemu suszarniach za pomocą prądu ogrzanego powietrza; system ten pozwala uniknąć szkodliwego dla zajętych przy pracy robotników pyłu. Przy urządzeniach kotłowych, zaopatrzonych w przegrzewacze dla pary i podgrzewacze (ekonomisery), znajdują się wszelkie aparaty kontrolujące jak: wodomiary, wagi automatyczne, ciągomierze, pirometry oraz automatyczne analizatory gazów spalinowych. Wreszcie para odchodowa silników parowych jest całkowicie zużytkowana do celów fabrykacyjnych. Dzięki tym wszystkim urządzeniom zużycie węgla zostało zredukowane do minimum.

Jak już wspomnieliśmy, surowcem dla produktów, wyrabianych przez fabryki Towarzystwa, są odpadki zwierzęce, mianowicie kość i odpadki surowych skór zwierzęcych. Przed r. 1914 źródłem surowca była Kongresówka i Rosja. Po ustaleniu nowego politycznego układu Europy rynki   zakupu   surowca   zmieniły się zupełnie: na miejsce Rosji wstąpiły dawne zabory, obecnie więc wyłącznym źródłem surowca jest Państwo Polskie. Nadmienić należy, że we wszystkich krajach cywilizowanych istnieje zakaz wywozu kości, co powoduje ograniczenie się do własnych źródeł. Ogólny przerób kości przed wojną – dzięki dopływowi z Rosji- wynosił 25 000 ton, podczas gdy w roku 1922 pomimo stale wzrastającej od roku 1919 zbiórki wynosił zaledwie 9 000 ton.
Wobec roli, jaką odgrywają dla gospodarki państwowej, a w szczególności dla rolnictwa przetwory z kości, przemysł ten cieszy się opieką Państwa, które też popiera akcję podniesienia zbiórki kości. Najważniejszym momentem w tym kierunku jest uświadomienie społeczeństwa, że kości nie należy traktować jako odpadek bezwartościowy, lecz dążyć do skrzętnego jej zbierania.

Kontrola przebiegu przerobu jako konieczny warunek osiągnięcia najlepszych pod względem gatunku produktów jest stosowana w całej rozciągłości z zastosowaniem najnowszych metod analitycznych. W roku 1920/21 przy fabryce w Strzemieszycach zbudowane zostało w tym celu nowe obszerne laboratorjum analityczno-doświadczalne. W zakres działalności   tego laboratorjum   wchodzi nietylko sama kontrola ruchu fabrycznego, lecz i opracowywanie nowych metod oraz badania naukowe. Laboratorjum posiada dwa główne działy: klejowy i tłuszczowy. Drugie laboratorjum, będące obecnie w rozbudowie, znajduje się w Winnicy i służyć będzie dla technicznych i naukowych badań nad żelatyną i klejem skórnym. Oprócz tego każda z fabryk posiada laboratorjum dla kontroli bieżącej produkcji.

Przy Zarządzie Towarzystwa w Warszawie   zorganizowany został osobny Wydział Techniczny, którego zadaniem jest śledzenie za postępami techniki i stosowanie tych postępów w fabrykach Towarzystwa.    Wydział ten    rozporządza   literaturą w postaci   tygodników i miesięczników europejskich z dziedziny i techniki. Dla skoordynowania pracy poszczególnych fabryk urządzane są co pewien czas zjazdy kierowników fabryk. Ostatnio zjazd taki odbył się w Warszawie w dniu 22 grudnia   1922 r. przy udziale 16 osób.
We wszystkich akcjach ogólnego charakteru, mających związek z krajowym przemysłem chemicznym, Towarzystwo przyjmuje przez swych przedstawicieli czynny udział. Towarzystwo jest jednym z założycieli Związku Zawodowego Wielkiego Przemysłu Chemicznego Państwa Polskiego.

Zgodnie z nowym statutem Towarzystwa, zatwierdzonym przez Ministerstwa Przemysłu i Handlu oraz Skarbu, nazwa Towarzystwa została zmieniona na „Towarzystwo Zakładów Chemicznych „Strem” Sp. Akc., jak w nagłówku niniejszego artykułu. Siedzibą Zarządu Towarzystwa jest Warszawa; mieszczą się przy ul. Mazowieckiej No 7.
Więcej
Tablo - Zarząd budowy boiska Zagłębianki

Tablo z 1934 roku – na nim uwieczniono osoby, które były zaangażowane w powstanie boiska Zagłębianki (na pograniczu Będzina i Dąbrowy Górniczej). W ostatnim okresie stadion przynależał do Dąbrowy Górniczej.

Zarząd, który rozpoczął budowę boiska: Wł. Sapilewski (sekretarz), M. Paniewski (I v-prezes), M. Bluszcz (prezes), St. Ciołek (II v-prezes), St. Faba (skarb.), B. Szubert (gosp. boiska), H. Gwóźdź (kier. sport.), L. Organista (gosp. inwen.).

M. Bluszcz to przedwojenny prezes klubu. Właśnie w 1934 roku kopalnia Paryż przekazała klubowi teren przy ulicy Siemońskiej, gdzie powstało boisko Zagłębianki.

Podziękowania dla Muzeum Miejskiego „Sztygarka” za udostępnienie zbiorów.

Więcej
Jaworowa 19 - wyburzenie

9 marca 2013 zburzony został budynek przy ul. Jaworowej 19. Ruch uliczny został zablokowany a samochody objeżdżały ten teren przez parking. Wcześniej w tym domu był bar 'Pod gruszą’. Tytułowa grusza zapewniała cień dla gości baru. Tuż obok kamienica z numerem 17.

Zdjęcie niskiej jakości – wykonane aparatem w telefonie.
Więcej
Wyburzenie dawnego baru 'Pod gruszą'

9 marca 2013 zburzony został budynek przy ul. Jaworowej 19. Ruch uliczny został zablokowany a samochody objeżdżały ten teren przez parking. Wcześniej w tym domu był bar 'Pod gruszą’. Tytułowa grusza zapewniała cień dla gości baru.

Zdjęcie niskiej jakości – wykonane aparatem w telefonie.
Więcej
Wyburzenie domu przy Jaworowej 19

9 marca 2013 zburzony został budynek przy ul. Jaworowej 19. Ruch uliczny został zablokowany a samochody objeżdżały ten teren przez parking. Wcześniej w tym domu był bar 'Pod gruszą’. Tytułowa grusza zapewniała cień dla gości baru. Tuż obok kamienica z numerem 17.

Zdjęcie niskiej jakości – wykonane aparatem w telefonie.
Więcej
Magistrat i półsanatorium

Fotografia w oryginale była lustrzanym odbiciem negatywy. Po lewej stronie budynek dawnego Magistratu. Naprzeciwko dom Huty Bankowej, nieco poniżej dąbrowskie półsanatorium i blok w budowie.

Podziękowania dla Sebastiana Glonka za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Pałac Kultury Zagłębia

Czy to zdjęcie zostało wykonane z ulicy Konopnickiej z okolic dawnego budynku TP SA? Czy też z miejsca, gdzie obecnie jest przychodnia? Tuż przy ogrodzeniu parceli oznaczenie przystanku autobusowego 'A’.

Podziękowania dla Sebastiana Glonka za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Kawalkada motocykli

Na fotografii nie ma żadnych szczegółów, które pozwoliłyby na jej datowanie. Sebastian Glonek precyzyjnie ją umiejscowił – przesmyk z ulicy 3 Maja do ulicy Sienkiewicza.

Podziękowania dla Sebastiana Glonka za udostępnienie prywatnego archiwum.

Więcej
Pierwszy Magistrat Dąbrowy

Plik fotografii został zatytułowany jako „pierwszym gmach”. Nad wejściem do kamienicy ozdobna tablica z napisem: MAGISTRAT MIASTA DĄBROWY. Nad literami można zauważyć herb miasta. Po lewej stronie cukiernia R. Smoleńskiego (ew. A. Smoleńskiego). W kilku książkach reklamowych i adresowych z lat 20 i 30 nie ma wymienionej cukierni Smoleńskiego.

Adres Magistratu to 3 Maja 22.

Dzięki p. Monice Plucie pojawiły się dwie nowe informacje: w Kielcach funkcjonowała cukiernia K. Smoleńskiego – czy to czysta zbieżność nazwisk czy może rodzinny biznes? Dodatkowo p. Monika zauważyła i porównała osoby w mundurach – bardzo możliwe, że są to policjanci województwa śląskiego.

Podziękowania dla Muzeum Miejskiego „Sztygarka” za udostępnienie zbiorów.

Więcej