Dawna Dąbrowa

Ostatnio dodane

142 / 253« Pierwsza ‹ Poprzednia 140 141142143 144 Następna ›Ostatnia »

Z budowy HK - piece i autobus

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? To chyba już nie będzie rok 1974 tylko późniejszy? Widać wyraźnie wielkopiecową infrastrukturę.

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - panorama

Cztery nagrzewnice Wielkiego Pieca w trakcie budowy.

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - zbrojenie pieca

Kolejne etapy budowy stopy (fundamentu) Wielkiego Pieca.

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - na zbrojeniu

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? Obok budowlańców jakiś sprzęt pneumatyczny? W tle barak, na którym można odczytać P.H. Wrocław. Czyżby tą rurą miał popłynąć beton i wypełnić zbrojenie?

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - maszyna i spychacz

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? Dzięki spychaczowi świetnie widać skalę ogromu sprzętu. Dodatkowo na początku taśmy transportowej można dostrzec sylwetkę pracownika.

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - maszyna i ekipa

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? Czyżby to był zespół operatorów maszyny?

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - czynem

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? Na boku giganta tablica z napisem:

PRZEDSIĘBIORSTWO
MATERIAŁÓW PODSADZKOWYCH
PRZEMYSŁU WĘGLOWEGO

CZYNEM WŁĄCZAMY SIĘ
W BUDOWĘ HUTY KATOWICE

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - maszyna i ciężarówka

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? Takie maszyny widziałem kiedyś na terenie kopalni piasku?

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - prace ziemne

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? Na pierwszym planie cieżarówka i stary typ koparki.

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - fundamenty

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? Tyle olbrzymich elementów tak blisko siebie?

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - z pinami

Fundamenty nagrzewnic Wielkiego Pieca.

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - montaż

Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii? Czy to podstawa suwnicy? Białe rury z kołnierzami to jakiś komin?

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Z budowy HK - z palaczem

Nawet w takich warunkach trzeba sobie radzić… Czy ktoś z Was mógłby rozszerzyć opis tej fotografii?

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala, za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Gierek, Breżniew, Jaroszewicz

Wizyta Leonida Breżniewa miała miejsce 20-07-1974. Platforma widokowa była ulokowana na jednym z łosieńskich wzgórz. Obok Breżniewa Edward Gierek i dyr. Huty Zbigniew Szałajda. To w czasie tej wizyty Breżniew otrzymał legitymację pracowniczą nr 1 i został Honorowym Członkiem Załogi Huty Katowice. Za dyr. Szałajdą opiera się Piotr Jaroszewicz.

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Delegacja z Edwardem Gierkiem

Jedna z pewnie licznych wizyt na etapie budowy Huty Katowice. Zza ramienia Edwarda Gierka wystaje głowa dyrektora Huty Katowice, Zbigniewa Szałajdy. Drugi od lewej, w okularach i garniturze to Piotr Jaroszewicz.

Podziękowania dla niezwykłego fotografa, p. Józefa Makala za udostępnienie swojego archiwum.
Więcej
Sobiesław Zasada z kolegą

Niezwykłe? Tak znana osoba jak Sobiesław Zasada (ur. w Dąbrowie Górniczej) na łamach Dawnej Dąbrowy. Wszystko za sprawą fotografii z archiwum p. Moniki Pluty. Sobiesław Zasada jest na tym zdjęciu (najprawdopodobniej wykonanym tuż przed II wojną światową) po lewej stronie. Nie jest znana tożsamość drugiego chłopca.

Podziękowania dla p. Moniki Pluty za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Zabawa przy 1go Maja

Zdjęcie wykonane przy ulicy 1go Maja, przy domu Szumbacha. Czy ktoś pamięta kim był, czym się zajmował? Ściany domu jakby wyłożone płatami papy?

Podziękowania dla p. Moniki Pluty za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Przy 1go Maja

Zdjęcie wykonane przy ulicy 1go Maja, przy domu Szumbacha. Czy ktoś pamięta kim był, czym się zajmował?

Podziękowania dla p. Moniki Pluty za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Henryk Chrzan - komunijne zdjęcie

Pamiątkowa fotografia komunijna wykonana u jednego z dąbrowskich fotografów. Na szyi wyraźnie odznacza się medalik.

Podziękowania dla p. Moniki Pluty za udostępnienie prywatnego archiwum.
Więcej
Dorożka do zdjęć

Takiego widoku na centrum miasta jeszcze nie publikowałem – obok dorożki z dziećmi, w tle wiele ciekawych elementów m.in. motocykl, skuter, autobus, 7 kominów Huty Bankowej, dawne słupy oświetleniowe, kamienica przy ul. Kościuszki. Najprawdopodobniej jest to rok 1965.

Jarosław Orlik przesłał informację: W lewym rogu widać jadącego Junaka M10, a zaraz za nim skuter WFM Osa M52.

Podziękowania dla p. Olgi Łakomik za udostępnienie prywatnego archiwum i Aleksandra Wolskiego za dodatkowe wsparcie.
Więcej
Dom Kultury w Antoniowie

Zestawienie historycznego zdjęcia i wykonanego w połowie grudnia 2015. Wersja z aktywnym suwakiem dostępna tutaj a wszystkie dotychczasowe zestawienia Dawna-Nowa tutaj.

Podziękowania dla Aleksandra Wolskiego za idealny współczesny kadr.
Więcej
Legioniści w Dąbrowie Górniczej

Artykuł z „Wiadomości Polskich” nr 21 z 21.03.1915 roku:

KORESPONDENCJE
W Dąbrowie Górniczej, dnia 24 lutego 1915 r.
Ostatnia niedziela (21 lutego) była niezwykłem świętem dla nas.

Tysiące ludności zgromadziło się na drodze wiodącej od Strzemieszyc, skąd nadejść miał bataljon uzupełniający z Bolesławia i Sławkowa. Wszyscy uzbrojeni w kokardy białoamarantowe. Ponad tłumem wznosiła się brama powitalna z napisami skierowanymi do obrońców Ojczyzny naszej.

Około godziny 11ej nadciągnęły oddziały naszych żołnierzy, żwawe i ochocze pomimo kilkugodzinnego forsownego marszu. Na czele podpułk. (Sikorski), szef Dep Wojsk., i (Galica), komendant batalionu uzupełn. Przedstawiciel miejscowego obywatelstwa przyjął ich krótkiem gorącem przemówieniem, wręczając chleb i sól. podziękował podpułk. (Sikorski), poczem okrzyk „Niech żyje Polska!” zjednoczył tłumy dąbrowskie z żołnierzami legionowymi. Długim uroczystym pochodem, na którego czele postępowała orkiestra Legionów, skierowali się legjoniści otoczeni publicznością do kościoła. Cała prawie Dąbrowa wzięła udział w uroczystem nabożeństwie odprawionem na intencję powodzenia oręża Legionów. Kazanie przystosowane do okoliczności wygłosił proboszcz dąbrowski, ks. prałat (Augustyniak), znany z swego patriotyzmu i witał w niem legionistów jako spadkobierców dawnych tradycyi żołnierza polskiego, jako urzeczywistnienie zapowiadanego przez legendę wojska Królowej Jadwigi. Nawiązując do zamieszczonego w „Wiadomościach Polskich” hymnu Polaków:

Ty, coś przed laty żył z ojcy naszymi,
O powróć wnukom dziadów ich spuściznę,
O Boże! polskiej błogosław ziemi!
Zbaw nam Ojczyznę!
Niech przed Twym ludem wrogi się ustraszą,
W młodzieńców serca tchnij rycerzy męstwo!
Na chwałę Twoją i za wolność naszą
Daj znam zwycięstwo!

podkreślał czcigodny kaznodzieja szlachetne dążności całej akcyi Legionów. Po Mszy św. rozdał. ks. prałat legionistom odpowiedni tekst modlitw, starszyźnie zaś przypiął srebrne medale z matką Boską jako dar Królowej Korony Polskiej.

Po nabożeństwie odbyła się defilada oddziałów przed kościołem wśród tłumów publiczności, z miłością przypatrujących się dziarskiej postawie ułanów i pełnej zapału, doskonale wyekwipowanej piechocie. Owacyjnie przyjmowano komendanta Galicę. Panie miejscowe z Ligi Kobiet częstowały żołnierzy przekąskami.

Przedstawicieli Departamentu Wojskowego N. K. N. i oficerów zaprosili obywatele Dąbrowy na umyślnie urządzony bankiet w sali Klubu. Naczelne miejsca zajęli ks. prałat Augustyniak i podpułk. Sikorski, naokoło stołów zasiadły panie oraz kilkudziesięciu wybitnych obywateli miejscowych, stojących na czele ruchu narodowego Zagłębia i byli też działacze znani z Sosnowca, Będzina i Zagórza. Szereg toastów i serdecznych przemówień wywołał niezwykle podniosłą atmosferę. Mówcy w gorących słowach podkreślali, że w Zagłębiu dokonała się zasadnicza przemiana, że chłód z nawet niechęć ongiś spotykające próby organizacyjne P.O.N. dziś znikły bezpowrotnie, w Legionach ludność widzi swe ukochane wojsko, o którem się marzyło tyle lat. Zagłębie w miarę sił odda swe zasoby na usługi idei Legjonów. Ks. prałat Augustyniak wykazywał że Legiony są ziszczeniem przepowiedni romantyzmu polskiego. Komisarz Narodowego Związku Robotniczego, Kazimierz Grodzicki złożył publiczną deklarację, imieniem swego stronnictwa zobowiązując się do popierania Legionów pod każdym względem, zapowiadając masowe wstępowanie członków N.Z.R. w szeregi Legionów. Prezes dąbrowskiej Ligi Patryotów wzniósł toast na część brygady Piłsudzkiego, dyrektor będzińskiej Szkoł handlowej Sujkowski, wzniósł zdrowie wszystkich oddziałów legionowych, zasyłając słowa serdecznych pozdrowień pułkom walczącym w Karpatach. B. poseł ziemi radomskiej adw. Wigura, występując imieniem Departamentu Organizacyjnego NKN podkreślał znaczenie politycznej pracy NKN na gruncie Królestwa; prof. Tokarz oddał słowa czci pierwszym legionistom Zagłębia, którzy poszli do szeregów mimo otaczającej ich atmosfery niedowierzania i zniechęcenia i bohaterską walką pod Krzywopłotami złożyli dowód swego patrjotyzmu głębokiego.

Zebrani wysłali telegram do prof. Jaworskiego, prezesa NKN, do brygadjera Piłsudzkiego i eksc. Durskiego, zawiadamiając ich, że solidaryzują się z nimi i czują się złączeni wspólną ideją Legionów i wyrazili też pragnienie, by mogli powitać jak najprędzej wszystkie pułki Legionów zjednoczone na ziemiach Królestwa Polskiego. W telegramie do eksc. Durskiego, nadmienili wyraźnie, że pragnęliby gorąco ugościć u siebie II i III pułk w czasie ich wypoczynku.

Zetknięcie się przedstawicieli NKN. i Legionów wraz z pobytem – tak krótkim niestety – oddziałów Legionowych w Dąbrowie podziałało niesłychanie ożywczo na nastrój w Zagłębiu. Skończyło się wahanie i wyczekiwanie, skończyły się dyskusje i dyplomatyczne zastrzeżenia. Przemówiło serce, polskie serce ludności dotąd tak hamowane rzekomo polityczynem rozumowaniem, ono dojrzało w Legionach realizacyę swych pragnień tajonych. Z minioną niedzielę obywatelstwo Dąbrowy otwarcie i oficjalnie wypowiedziało się za ideą Legionów i oddało się na jej usługi.

K.
Więcej
Do Legionów

Artykuł z „Wiadomości Polskich” nr 26 z 19.04.1915 roku:

KORESPONDENCJE

Dąbrowa Górnicza, w kwietniu.

W niedzielę d. 11. kwietnia odbyła się w Dąbrowie uroczystość, poświęcona uczczeniu pamięci kościuszkowskiego powstania. Rano na uroczystem nabożeństwie przemawiał ks. Augustyniak w kościele, przepełnionym publicznością, wśród której widziano wszystkich reprezentantów miejscowych władz austrjackich cywilnych i wojskowych. mowa uczyniła silne wrażenie podniosłym nastrojem, w którym natchnienie religijne łączyło się z zapałem patrjotycznym. Kaznodzieja wzywał naród do solidarności, budził w nim wiarę w blizkie wyzwolenie ze stuletnich więzów niewoli.

Przez cały dzień na ulicach snuły się tłumy a wszyscy mieli na piersi kokardki narodowe, sprzedawane przez miejscowe panie. O czwartej po południu rozpoczął się koncert.

Słowo wstępne wygłosił poseł dr. Bobrowski. Zaznaczył, że po raz pierwszy od lat 100 można na tej ziemi uczcić publicznie pamięć bohaterów, których czyny świecą przykładem wszystkim pokoleniom patrjotów, gdyż od czasu upadku Polski wszystkie dążenia wyzwoleńcze w Polsce zwracały się przeciw Rosji, pchały naród do walki orężnej z Caratem.

Tę ciągłość antyrosyjskiej orjentacji udowodnił nie tylko faktami politycznymi, lecz powołał się na poezję narodową, na prace historyków polskich. Wspaniały odczyt zakończył mówca wezwaniem: do Legionów!

Muzyczną część uroczystości wypełnił śpiew p. Jana Zopotha i gra fortepianowa utalentowanej artystki, ob. Chamskiej. Artysta dramatyczny, Siemaszko deklamacją Bitwy Racławickiej do łez poruszył słuchaczy; deklamacja pieśni Legionów p. Relidzyńskiego wywołała nieopisany zapał, aż w końcu znów ukazał się na estradzie nieoceniony Siemaszko i przepysznym monologiem pansławisty pobudził całą salę do serdecznego śmiechu.

Koncert zgromadził mnóstwo ludzi. Zaledwie trzecia część przybyłych mogła znaleźć miejsce na sali, a byli między nimi tacy, co umyślnie na ten dzień zjechali z Zawiercia, Ząbkowic i okolicy. To też zażądano powtórzenia koncertu w następną niedzielę. Dochód przeznaczono na rodziny Legionistów. Sympatja dla Legionów rośnie, a napływ ochotników wzmaga się z dniem każdym.
Więcej
Lokalizacja dąbrowskiego browaru

Od p. Andrzeja Nowaka otrzymałem ciekawą informację dotyczącą potencjalnej lokalizacji dąbrowskiego browaru (wcześniejsze relacje wskazywały na dawne zakłady braci Klein):

„Obiekt zaznaczony na czerwono, z opisem gimnazjum – to była w latach 60-tych szkoła podstawowa nr 3 (chodziłem do niej w latach 1959 – 1967. Była to szkoła „męska”. Koedukację zaczęto wprowadzać od pierwszych klas od 1962(3) roku. Rumowisko, które nazywano browarem znajdowało się po drugiej stronie ulicy Miejskiej (Chopina) kolor czerwony. Na niebiesko zaznaczyłem obiekty ZWM Braci Klein. Mój dziadek pracował tam po wojnie a ja w latach 1975-8.”

Budynek browaru przylegałby zatem do budynku synagogi. Ciekawa perspektywa – wiadomym jest, że właśnie w synagodze, po II wojnie światowej, była m.in. rozlewnia wina. Czy to zbieżność czy może to jednak ten sam budynek? A zwyczajowo nazywano go browarem, gdy tymczasem ten prawdziwy był nieco wyżej, na terenie zakładków braci Klein?
Więcej
Huta Bankowa - Stahlfabrikat

Wpis w niemieckojęzycznej książce adresowej na lata 1914-1915:

„Huta Bankowa”, Akt.-Ges. für Eisen- u.
Stahlfabrikat.,
Dombrowa
Post Dombrowa. Telegr.-Adr.:
Hutabank

Handelseisen, Eisenblech, Stahl,
Brückeneisen, Eisen- u. Stahlguss, Schienen.

Direktor:
Ing. Edward Biedrzycki
General-Ing.:
Ollagnier

Ingenieure:
Hertzog, Vielrose, Kobylecki, Cieszkowski, Amberger, Gerbault, Marchasson, Swierzynski.

Repräsentant:
Ing. A. Rosset
Więcej
Towarzystwo Górnicze Francusko-Włoskie

Wpis w niemieckojęzycznej książce adresowej na lata 1914-1915:

Societe Francaise et Italienne des
Houilleres de Dombrowa,
Post Dąbrowa Górnicza. T 157.
Steinkohlen.

Direktoren:
Ing. Alfred Deshons, M. Grabinski

Oberingenieur:
P. Fontaine.
Der Gesellschaft gehören:
„Paris”, Steinkohlengrube.
Betriebsleiter:
Ing. Wejtko.

„Koszelew”, Steinkohlengrube.
Betriebsleiter:
Ing. Proszkowski.
Ingenieure:
Prudhomme, Tarnowski, Strokowski
Więcej
Superphosphates - Strzemieszyce

Wpis w niemieckojęzycznej książce adresowej na lata 1914-1915:

Societe Anonyme Superphosphates und
Produits Chimiques de Strzemieszyce,
Strzemieszyce.
Gouv. Piotrkow. T 11, 32.
Superphosphat, Schwefelsäure und Salpetersäure.

Besitzer:
Akt.-Ges. der chem. und Superphosphat-Fabrik
Strzemieszyce (1899)
Techn. Leiter:
Techn. Ing. M. Pereswiet-Soltan.
Eigene Phosphatgruben in Podolien.
Verwaltung: Warschau,
Warecka 10.
Więcej
Strem - Strzemieszyce

Wpis w niemieckojęzycznej książce adresowej na lata 1914-1915:

„Strem”, Akt.-Ges.,
Verwaltung in Warschau. Mazowiecka 7.
– Knochenleim, Lederleim, Knochenmehle,
Stearin, Olein, Glycerin.

Der Gesellschaft gehören die Fabriken in:
Strzemieszyce
Fabrikdirektor:
Ing. Jacob Kruszynski.
Borowe Pole, Stat. Zawiercie.
Fabrikdirektor:
Ing. Bernhard Zyss
Więcej
Elektryczność Zombkowice

Wpis w niemieckojęzycznej książce adresowej na lata 1914-1915:

„Elektrycznosc”, Akt.-Ges., Zombkowice.
Elektrotechnische Produkte.
Direktoren:
Eduard Natanson, W. Wojeicki, K. Natanson, J. Strasburger, P. Wertheim.
Więcej
Ząbkowicer Glasfabrik

Wpis w niemieckojęzycznej książce adresowej na lata 1914-1915:

Ząbkowicer Glasfabrik A.-G.
Ząbkowice st. drogi zel. W.-W.,
Gouv. Petrikau. – Telegr. Adresse:
Szklarnia – Ząbkowice.
Verwaltung: Warschau, Jasna 8.
T 18 -43.

Generaldirektor:
Josef Schreiber.
Direktor:
Max Gurewicz
Techn. Leiter:
W. Hajok.
Więcej