Opis:

Notka z czasopisma „Polonia” z 1934 roku.

Największe w Polsce zbiory geologiczne
Olbrzymia bryła węgla z kopalni „Reden“ w Dąbrowie Górniczej

W przyszłej reprezentacyjnej dzielni­cy Warszawy, frontem do lotniska mo­kotowskiego, stanął wspaniały gmach Państwowego Instytutu Geologicznego. W tymi to gmachu, ukrytym niestety jeszcze na długo przed oczyma mieszkańców stolicy, pracuje nieliczna grupa uczonych — geologów i chemików — nad bada­niem bogactw kopalnych Polski. Poważnym wynikiem wysiłków Instytutu jest mapa geologiczna ziem polskich. Więk­szość geologów przeprowadza prace  w terenie. Wzrasta dzięki temu dokładna znajomość ziemi polskiej oraz możność wyzyskania wszystkich jej bogactw.
W ogromnym hallu Instytutu umiesz­czono największe w Polsce zbiory geolo­giczne. Króluje wśród nich wspaniały okaz — półtorametrowej wysokości bry­ła węgla, sprowadzona z kopalni „Reden“ w Dąbrowie Górniczej, gdzie warstwa węgla, największego bogactwa naszej ziemi, dochodzi do 17 metr. grubości. Obok węgla zajmują honorowe miejsca ogromne bloki soli z Wieliczki w pięk­nych kryształach  soli potasowych. Prze­ciwległą część hallu gęsto obstawiono słupami maripuilów, granitów, bazaltów, piaskowców i wapieni, andezytu, porfiru, oraz okazami najprzeróżniejszych ka­mieni drogowych.
Środkiem, wzdłuż ładnej kolumnady, ustawiono kilkadziesiąt gablot, w których zebrano niezmiernie ciekawo minerały, dające wyobrażenie o rodzaju i skarbach ziemi w Polsce. Z jednej strony zgrupo­wano wszystkie rudy i minerały, zawie­rające metale, żelazo — mangan. Jest tu i miedź rodzima z Mycka na Polesiu, przeróżne miedzianki i cynk, blendy cyn­kowe i błyszcz ołowiu, dalej hematyt, którego najbogatsze pokłady odkryto w ubiegłym roku w Rudkach, piryty, za­wierające żelazo z siarką, syderyt. Mie­ni się to wszystko tęczowemi barwami. Z drugiej strony mamy zebrane wszyst­kie pierwiastki niezawierające metalu. A wiec siarka, gips, sól, fosforyty, węgiel i lignit, węglany wapnia i wszelakie gliny.
Większość zbiorów spoczywa jeszcze w skrzyniach, bo brak drobnych stosun­kowo sum na… gabloty. Dlatego tylko nie można było dotąd muzeum całkowi­cie urządzić i udostępnić szerokim kolom publiczności, a przedewszystkiem szko­łom. Z pewnością powinny się na to zna­leźć środki, by dokończyć dzieła, które uczącej się młodzieży największą przy­niesie korzyść. Chodzi tylko o to. by ostatecznie wykończyć pracę wielu lat nad urządzeniem muzeum geologicznego.

Przeczytaj więcej w Cyfrowej Encyklopedii Dąbrowy Górniczej: Kolekcje, zbiory, prywatne archiwa - Krzysztof Kulik Bibliografia - Czasopisma i gazety - Polonia Kopalnie, huty, firmy - Kopalnie - Reden